موج بهار! در بهار

سرویس یادداشت گیلانستان/

داستان ناکامی صاحبان کلید از آن جایی آغاز شد که تمام توان و ظرفیت خود را در سبد برجام روی میز سیاست خارجی و قمار بر سر مذاکره با شیطان بزرگ نهادند و به فاصله کوتاهی از جشن امضای برجام، مجبور به اعتراف به شکست برجام شدند و از دستاورد “تقریباً هیچ” آن غیر از ورود دو فروند هواپیمای ایرباس ـ البته مرجوعی دیگر کشورها ـ  عملاً چیزی عاید ملت نشد. از بد روزگار فوت مرحوم هاشمی که ستون و شاقول دو طیف اعتدال و اصلاحات بود بر ناکامی های ایشان افزود.

طیف اصلاحات که بخشی از ایشان ـ کارگزاران ـ  بر سر نحوه ی مدیریت اقتصادی دولت و بخشی ـ  نزدیکان به خاتمی ـ بر سر نحوه ی تمرکز بر توسعه سیاسی با دولت و اعتدالیون چالش دارند، برای اینکه در اذهان ملت اشتباهات و ناکامی های دولت به نام آنها ثبت نشود، میل شدیدی به عبور از روحانی نشان می دادند اما در عمل چون گزینه ای بهتر از روحانی برای اتصال به درون حاکمیت نیافتند به ناچار مجبور به حفظ روحانی به عنوان تنها کاندیدای مشترک اعتدال ـ اصلاحات شدند، البته با حضور چند عنصر کمکی! بدین ترتیب برای بالا بردن وزنه ی رأی روحانی، ایجاد دو قطبی و تبعات و حواشی امنیتی، فرهنگی و سیاسی ناشی از آن بسیار ضروری و کاربردی می نمود.

حضور و بروز احمدی نژاد با آن سابقه خدماتی و ظرفیت بالای ایجاد شور و هیجان در بدنه ی مردم بهترین فرصت برای رسیدن به اهداف مورد نظر دولتی ها از سویی و انسجام و اتحاد درون سازمانی اعتدال ـ اصلاحات علیه وی از سوی دیگر بود که تا مدتی نیز موفق عمل کرد اما با فرمان آشکار رهبر معظم انقلاب و جمع شدن سفرهای زود هنگام انتخاباتی احمدی نژاد فضا به نحو چشمگیری آرام و معقول گردید.

نتیجه این آرامش، ‌ایجاد فضای همدلی، انسجام و گفتگوی موثر در میان نیروهای انقلاب و بستر شکل گیری و ظهور جمنا، به عنوان مولود منطقی فضای سالم و آرام سیاسی بود اما اولاً عدم وجود فضای دوقطبی که بستر مناسب تبلیغات، شایعه پراکنی، ‌شبهه و اردوکشی های خیابانی است و ثانیاً انسجام و وحدت رقیب! زنگ خطر را برای دولت به صدا درآورد و از اینجا بود که خیزش مجدد جریان بهار کلید خورد.

البته پس از نامه ی با تاخیر احمدی نژاد به رهبر معظم انقلاب و سکوت چند ماهه ی او و حامیانش؛ دور از ذهن نبود که موج جدیدی از تحرکات از سوی او و حامیان بهار! آغاز شود؛ بررسی مواضع، چگونگی و چرایی این تحرکات، روشن می سازد که موج جدید با اتفاقات و ناکامی های رخ داده در اردوگاه اصلاحات و اعتدال از یک سو و تحرکات انسجام گرایانه جمنا از سوی دیگر بی ارتباط نیست.

موج جدید طیف بهار! با حمله ناگهانی احمدی نژاد به دولت و افشاگری اقتصادی او آغاز شد و بلافاصله پس از آن اعلام کاندیداتوری بقایی برای ریاست جمهوری و نامه ی دلجویانه ی مشایی به خاتمی! و در نهایت در اختیار نهادن یک ساختمان از اموال مؤسسه ی تنظیم و نشر آثار حضرت امام(ره) برای ستاد مرکزی کاندیدای این طیف، جهت گیری و دورنمای این موج را مشخص نمود.

شاید تا این زمان هنوز گمانه ها احمدی نژاد را به واسطه ی  نامه ی ولایت مدارانه اش! به رهبر انقلاب، مبرّا می دانست؛ اما به فاصله اندکی، نهال کاری مشترک سه یار محمود، حمید و اسفندیار و کلیپ های بهارانه ی آنها، شک ها را به یقین تبدیل کرد که احمدی نژاد خود یکی از بازیگران اصلی این موج جدید است.

اما هنوز حامیان و دوستداران وی باور نداشتند که احمدی نژاد نوک پیکان طیفی است که مدعی ساختاری جدید با تکیه بر شعارهای مردم گرایانه و فریبنده است تا آن دوقطبی معروف که اکنون جریان نفاق توان ایجاد آن را ندارد، به رهبری او احیاء کند، تا اینکه مشایی بدون هیچ جایگاه و شأن حکومتی و قانونی در نظام و به واقع در مقام رییس یک فرقه که سال ها پیش چراغش را روشن کرده، برای ملت ایران پیام نوروزی! می دهد. این پیام در کنار سخنرانی مفصل و مبسوط و البته هیجان انگیز احمدی نژاد در خوزستان در حالی که بقایی همواره در کنار اوست، ‌قدرت و هدفگذاری این موج را بیش از پیش آشکار می سازد.

و شاید بتوان گفت که با توجه به پیش بینی ها در خصوص رد صلاحیت بقایی و نیاز مبرم هر دوطیف به فضای ناآرام سیاسی، اینبار باید منتظر تحرکات اعتراضی پیش از انتخابات، آن هم با هدف تحت الشعاع قرار دادن برگزاری اصل انتخابات باشیم. این تحرکات می تواند از جنس حضور خیابانی و یا تحریم حضور در انتخابات از سوی طرفداران طیف بهار باشد.

به هر ترتیب شدت و ضعف این تحرکات بستگی تام به میزان وحدت و انسجام و همدلی نیروهای انقلاب و بصیرت مردم دارد. پیام نوروزی مقام معظم رهبری و توصیه اکید ایشان به برگزاری درست و سالم انتخابات با حضور پرشور مردم و واجدین شرایط می تواند تذکری به همین تهدید باشد و فراموش نکنیم که ولید فارس مشاور سابق ترامپ گفته است”امیدوارم مخالفان در ایران بتوانند شورشی بزرگتر از حوادث ۲۰۰۹(۱۳۸۸) راه بیاندازند.”

م. خلیلی

انتهای پیام/