هشیار که حکایت شمربن ذی الجوشن مارقی دوباره خواندنی شد!

به گزارش خبرنگار سرویس یادداشت گیلانستان، حجت الاسلام و المسلمین سعید مهدوی دبیر جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی گیلان در یادداشتی نوشت:

نامه بیشرمانه یک مارق نهروانی به امام المسلمین که حاوی مطالب جسورانه و غیر منصفانه و در عین حال مزورانه وعوام فریبانه بود مرا بیاد فرمانده وجانباز ملعون لشکر مولا امیرالمومنین علی (علیه السلام) یعنی
شمر بن ذی‌الجوشن انداخت که ابتدا او از سران و شجاعان مردم کوفه بود، وی در زمان علی(ع) جزو یاوران و طرفداران حضرتش به شمار می‌آمد، او در جنگ صفین از افراد تحت فرمان امیرمؤمنان بود و در جنگ با معاویه شرکت داشت و شجاعتی از خود نشان داد، وی در یکی از روزهای جنگ صفین، که آتش جنگ سخت زبانه می‌کشید، وارد میدان شد و مبارز طلبید، از میان لشکریان معاویه مردی به نام «ادهم بن محرز» به مقابله با او شتافت و به ادهم حمله‌ور شدند، ادهم، شمشیری محکم بر شمر فرود آورد که به شدت او را مجروح کرد و شمر نیز شمشیری بر رقیب خود فرود آورد که چندان اثر نکرد، شمر به لشکر برگشت و به شدت تشنه بود، کمی آب خورد و مجدداً به میدان رفت و در حالی‌که رجز می‌خواند، رقیب را به مبارزه طلبید، وی به مقابل «ادهم» آمد و او را خوب می‌شناخت و در حالی‌که او نیز بدون ترس در مقابل او ایستاده بود، شمر با نیزه ضربتی بر او فرود آورد که او را از اسب بر زمین افکند و شمر با شادی فریاد زد: این ضربت، به جای آن ضربتی که بر من زدی و به لشکرگاه برگشت.

اما شمر هم همانند بسیاری از مردم کوفه، در راه خود استوار نماند و بعدها به خاطر روح نفاقی که در او بود، به جرگه دشمنان درآمد و از حامیان سرسخت حکومت اموی شد، البته این خبیث حرمت شکن ومغرور چنان متمسک به ظواهر شعائر بود که نقل کرده اند شانزده بار پای پیاده به سفر حج رفته است .
وچه زیبا حضرت امام خمینی میفرمود که “تاریخ معلم انسانهاست”و ” میزان حال فعلی افراد است”
و اما نویسنده گستاخ وبی حیای نامه به نایب امام زمان (عج الله تعالی والشریف) باید بداند که اگر امت حزب الله ومردم شریف ایران اسلامی در سال ۸۸ به او اقبال بیست وچهار میلیونی داشتند ناظر به روحیه ومدیریت انقلابی او در دوره چهار ساله نخست او بوده ؛آن دوره درخشان ساده زیستی و خدمتگذاری و آن دوره ضداستکباری وضد اشرافیگری ودوره “ما میتوانیم” بوده؛ آن ایامیکه قلمش وقدمش؛ بیان وشعارش دل مستضعفین عالم را شاد میکرد. در زمانی که مقابل انقلابیون دردمند خاضع بود.ودرمقابل زورگویان و اشراف داخلی و دزدهای خارجی قاطع واستوار وشجاع می ایستاد. نه آن فردی که بعد ازانتخابات ۸۸ دچار غرور متوهانه واحمقانه شد و از آغاز دوره دوم ریاست جمهوریش شروع به باند بازی وطغیانگری کرد .و با پافشاری غیر عقلانی بر انتصاب معاونت اولی رحیم مشایی مرموز اصرار بیجا نمود. ودر طول چهار ساله دوم باند بازی و حاشیه سازی به اشکال متعدد و مکرر توسط او صورت گرفت .تا جایی که نصیحت دلسوزان و خیرخواهی حامیان مخلص فایده نبخشید. حتی برادر مخلص ومتدین وصدیق خود را فدای اطرافیان مشکوک و منحرف خود نمود . وچنان متوهم شد که خیال کرد اگر قهر وخانه نشینی کند .مردم حماسه ساز ۹ دی برای شخص او غوغا میکنند ولی وقتی فهمید مردم ،امام و رهبر را تنها نمی گذارند بعد از یازده روز از قهر بچه گانه دست کشید.
وصد البته چون دچار تکبر و خود بزرگ بینی شد چند سال آخر دولتش بی خیر وبرکت شد . توده مردم از دولتش دلسرد و عموم ناکثین دلشاد وامیدوار شدند . گرچه هیچوقت هیچ یک از حامیان مخلص و متدین احمدی نژاد در سال ۸۸ از حمایت او در مقابله با فتنه گران و خواص بی بصیرت ودنیاطلب پشیمان نبوده ونیستند چرا که براساس مبانی محکم دینی از شعار ها وسیاستهای انقلابی ومردمی و ضد اشرافی گری وضد استکباری حمایت میکردند و صدالبته هم چنان بر آن حمایتها افتخار میکنند . ولیکن بعد از صبر و تحمل امت حزب الله نسبت به کجرویهای احمدی نژاد یا بهتر بگوییم..محمود.مشایی نژاد
در هفت هشت سال اخیر ؛ به او خواهند فهماندکه نامه گستاخانه تو همچون نامه بی سلام فتنه ساز سال ۸۸ عاقبت بخیری برایت نخواهد داشت . و در آخر اینکه ناکثین و مارقین وقاسطین زمانه ما بداند قاطبه مردم شریف ایران اهل کوفه نیستند که علی تنها بماند. وبه حتم با همه اعتراضات و انتقادات بحقی که نسبت به ناکارآمدی مسئولین ومدیران دولتهای سابق وحاضر دارند اما حفظ امنیت و عزت و پیشرفت را در گرو حفظ وحراست از جایگاه رهبری وشخص نائب امام زمان حضرت آیت العظمی امام خامنه ای ، می دانند. و تا آخرین قطره خون خویش مقابل حریم شکنان ساحت رهبری خواهند ایستاد.

انتهای پیام/