امپاتی در نگاه معصومین علیهم السلام

به گزارش سرویس یادداشت گیلانستان، عبدالله(آرمین) عموزاد در یادداشتی نوشت:

برای این که بتوانیم در هر شرایط زمانی و مکانی و حتی کاری و اجتماعی که قرار داریم به درک متقابل و ایده آلی نسبت به محیط پیرامون و سایر افراد دست پیدا کنیم ، باید از یک الگوی طلایی و حیاتی پیروی کنیم و آن الگو چیزی نیست جز ” امپاتی ”
《امپاتی یعنی خود را جای دیگران قرار دادن》
همه ما آرزو داریم با همه کسانی که همه روزه با آن ها ارتباط داریم ، ارتباطی سازنده و خوب همراه با درک متقابل و تشریک مساعی داشته باشیم
این مهم؛حوزه سازمانی ما را نیز در بر می گیرد، زیرا یکی از خطاهای ما در شغل خود این است که فکر می کنیم دیگران نیز باید مثل ما فکر کنند،بفهمند و عمل کنند و چون خودمان را شاخص درک و فهم طرف مقابل می دانیم، در انجام وظایف با مسئله مواجه می شویم
واژه امپاتی از دسته اصطلاحات جدید در علوم مدیریت و رفتاری می باشد که در جوامع غربی روی آن تاکید می گردد.
حال کمی به گذشته و آموزه های دینی خود می نگریم
احادیث و روایات متعددی در این زمینه که همگان را سفارش می کنند که با مردم و دیگران طوری رفتار کنیم که دوست داریم با ما رفتار کنند
در ذیل به برخی از آن ها اشاره می گردد:
“با مردم چنان رفتار کن که دوست داری با تو آن گونه رفتار کنند
(امام حسن علیه السلام)
“آن چه را که دوست نداری نسبت به تو انجام شود، تو نیز نسبت به هیچ کس انجام مده”
(امام صادق علیه السلام)
اگر این رفتار و منش در باور همه ما نهادینه شده و در مسیر شغلی و کاری اجرایی گردد،چه میزان از اختلافات و تنش ها کاسته می شود؟ به چه مقدار اثربخشی و کارایی افراد افزایش پیدا می کند؟
و در نهایت در رسیدن به رشد،پیشرفت و سعادت چقدر تاثیر گذار است؟؟
بیاییم با تاسی از کلام معصومین(ع) ویژگی “امپاتی” را در رفتار فردی و کاری خود احیا کنیم
عبدالله آرمین عموزاد

انتهای پیام/