رنج جوانان تحصیل‌کرده از بیکاری و فقر اقتصادی/ کلید دولت قفل بیکاری را باز نکرد

به گزارش گیلانستان، در برخی از نقاط میدان شهرداری این شهر کارگران بیکار دور هم جمع شده‌اند در این لحظه فردی با خودروی شاسی‌بلند خود به طرف کارگران در انتظار کار رفت و چیزی به آنها گفت که ناگهان کارگران به طرف خودرویش هجوم بردند و مرد عصبانی شد و گفت تنها دو نفر را می‌خواهد و خود دو نفر مورد نظرش را انتخاب کرد و با خودش برد و چهره بقیه کارگران عبوس شد.

 روزگار سیاهم سیاه‌تر شد

به طرف کارگران منتظر رفتم و در یک لحظه با تصور اینکه به دنبال کارگر آمده‌ام همه اطرافم جمع شدند و از نگاه غمگین و منتظر آنها شرمگین شدم و آرام به آنها گفتم که قصد مصاحبه دارم و یک نفر به نمایندگی برای این مصاحبه بیاید.

برخی از کارگران غرولندکنان از کنارم رد شدند و گفتند حال و روزمان را که می‌بینی دیگر چه نیازی به مصاحبه است، و یک نفر که جوان‌تر از بقیه بود حاضر به مصاحبه با من شد و قصه پرغصه بیکاری‌اش را اینگونه به زبان آورد:

فرزند سوم خانواده هستم و ۲۷ سال سن دارم پدرم از دنیا رفته و سرپرست مادر و دو خواهرم هستم و درس خود را به پایان رساندم و چند ماه است که به دنبال کار می‌گردم اما تاکنون موفق به کار نشدم و با مدرک لیسانس همچنان بیکار هستم.

وی که خواست نامش محفوظ بماند ادامه داد: بیکاری بزرگ‌ترین درد جوانان است و وقتی بیکار باشی نمی‌توانی زندگی مشترک تشکیل دهی و نان‌آور خانواده باشی، با هزاران امید و آرزو لیسانس گفتم که روزی بتوانم روی پای خودم بایستم و زندگی خانواده‌ام را اداره کنم اما هیچ روزنه امیدی به روی جوانان تحصیل‌کرده و بیکار گشوده نیست و دولت مدام از اشتغال حرف می‌زند اما تنها حرف می‌زنند و هیچ قدمی برای جوانان برداشته نشده است.

 این جوان بیکار تحصیل‌کرده با اشاره به اعلام آمارهای اشتغال در گیلان توسط مسؤولان ارشد استان گفت: مسؤولان همه چیز را در آمار می‌بینند و با اعلام آمارهای کاهش نرخ بیکاری می‌خواهند خودشان را خوب جلوه دهند و بگویند همه چیز در گیلان خوب است و مشکلی وجود ندارد اما بیکاری و فقر اقتصادی زندگی جوانانی مانند بنده را مختل کرده و روزگار ما سیاه‌تر از قبل شده است.

 یک مسؤول دولتی طعم فقر و نداری را نمی‌چشد

 وی افزود: هرگز یک مسؤول نمی‌تواند درد بیکاری جوانان تحصیل‌کرده را درک کند و نمی‌تواند بفهمد وقتی در خانواده‌ای همه نگاه‌ها به جیب و دست‌های یک نفر  است یعنی چه، یک‌ مسؤول طعم نداری و فقر را نمی‌چشد و نمی‌داند زمانی که با شکم گرسنه سر بر بالین می‌گذاری یعنی چه، یک مسؤول دولتی نمی‌تواند درک کند وقتی با دست‌های خالی وارد منزل می‌شوی و سرت را در مقابل نگاه‌های پرسش‌گرایانه اهل خانواده که می‌پرسند «کار پیدا کردی» پایین می آوری و سکوت می‌کنی یعنی چی.

 این جوان که دلش از سختی روزگار به شدت به درد آمده بود نگاهش را به دوردست‌ها دوخت و اظهار کرد: مدت‌هاست برای پیدا کردن به میدان شهرداری می‌آیم تا اگر کسی کارگر خواست بتوانم خرج روزانه را بیرون بیاورم اما خودتان دیدید که وقتی یک نفر برای کار به سراغ ما می‌آید همه به طرفش می‌روند اما در نهایت یکی دو نفر موفق به کار می‌شوند و این روزگار هر روز ماست.

از او پرسیدم آیا در انتخابات آینده شرکت می‌کند، و گفت: دوره قبل هم شرکت کرده بودم و به شعار دولت فعلی رأی دادم اما هیچ کاری برای بهبود وضعیت اقتصادی و معیشت جوانان انجام نداد و کلیدش قفل بیکاری را باز نکرد و با انتخاب کابینه‌اش که همه اعضای آن سن بالا و پیر بودند متوجه شدم که رودست خوردم از اینکه به شعار دولت رأی دادم چون از همان ابتدا جوانان در کابینه او جایی نداشتند و طی چهار سال دیدیم که دولت توان برطرف کردن مشکلات اقتصادی کشور را نداشته است.

وی اظهار کرد: طبق وظیفه شرعی و برای بهبود وضعیت اقتصادی و امید به آینده روشن حتما در انتخابات شرکت می‌کنم و سعی می‌کنم به کسی رأی دهم که اشتغال جوانان به‌ویژه تحصیل‌کرده‌ها برایش مهم باشد و وضع معیشت مردم تغییر کند و آینده روشنی داشته باشیم و به عنوان یک جوان از همسن و سال‌های خود می‌خواهم با قدرت در انتخابات شرکت کنند و به کسی رأی دهند که حرف و عملش یکی باشد و مشکلات معیشت و بیکاری را برطرف کند.

این جوان گیلانی سخنانش را با امید به آینده‌ای روشن به پایان رساند و نزد دوستان بیکارش رفت تا شاید کسی از راه برسد و دست او و دیگر جوانان را بگیرد و مشغول به‌کار کند به طوری که بتواند زندگی‌اش را با نان حلال بسازد./ فارس