غربت خانواده شهید جعفری در مراسم تشییع پدر شهید در سایه خواب مسئولین شفتی! + تصاویر

به گزارش گیلانستان/ محمود باقری خطیبانی: روز پنج شنبه اطلاع یافتیم زنده یاد علی اکبر جعفری ، پدر شهید سرفراز علی جعفری در روستای صیقلان شفت دارفانی را وداع گفت و به دیدار حق شتافت. من این مصیبت بزرگ را به خانواده این مرحوم تعزیت عرض می کنم و از خدای بزرگ برای ایشان رحمت و برای بازماندگان گرامی اش ، آرامش و پاداش الهی آرزو می نمایم .

شهید علی جعفری از بسیجیان لشکر پرافتخار قدس گیلان بود که در عملیات والفجر ۱۰ به درجه رفیع شهادت نایل آمد . همه می دانیم و گواهی می دهیم که امنیت و آسایش امروز کشورمان مدیون تمام شهدایی است که با فداکاری از جان خود گذشتند و برای ما عزت و استقلال و امنیت به ارمغان آوردند .

شهیدان رفتند و به ملکوت اعلی پیوستند اما خانواده های عزیز آنان هستند و شایسته احترام و تکریم و حمایت اند و باید حرمت و اعتبار آنان حفظ شود اما صادقانه بگویم در روز فوت پدر شهید جعفری به رغم این که  گفته شده به مسئولان هم فوت پدر شهید گزارش شده ، هیچ کسی حضور نداشت و غریبانه در خانه ابدی و در کنار فرزند شهیدش آرام گرفت .

واقعا دلم گرفته… هوای شهر سنگین است ! دیگر بوی شهدا نمی دهد شهر ما…! از شهید فقط اسم حک شده آنها  در اول کوچه ها مانده… مگر نه اینکه برای حفظ ناموس، وطن و استقلال و ایمان و انقلاب و اسلام شهید دادیم… پس چه شده نسبت به یادگاران این عزیزان این قدر بی تفاوت شده ایم .

ای کاش از ما نپرسند که بعد از شهدا چه کرده ایم؟!  از این سوال سخت شرم دارم. از این که اینقدر رفاه زده ام. از صدای خواب آلوده ام شرم دارم. اصلاْ مگر صدای خواب آلود من به گوش کسی خواهد رسید؟! و می دانم که اگر امروز با جماعت شهدا مواجه شوم همان کلام نورانی امیرالمومنین علیه السلام را خواهم شنید؛ آن جا که به مردم دنیا طلب کوفه فرمودند:

سوگند ! اگر ما هم مثل شما (راحت طلب) بودیم، عمود دین برپا نمی شد . درخت اسلام خوش شاخ و برگ و خوش قد و قامت نمی شد . به خدا قسم از این به بعد خون خواهید خورد و… (نهج البلاغه / خطبه ۵۶)

می دانم که اگر با شهدا مواجه شویم آنان خواهند گفت:

اگر ما هم مثل شما پای ارزش های انقلاب کوتاه می آمدیم، امروز نهال  انقلاب به این شجره طیبه ، تبدیل نمی شد؛ شجره  زیبایی که اصل آن ثابت و شاخ و برگ آن در آسمان هاست.  اما احساس می کنم باید باز خوانی دوباره ای از فرهنگ جهاد و شهادت داشته باشیم تا خود را به راه و رسم مسافران ملکوت نزدیک تر نماییم.

خودم را خادم الشهدا نامیدم دریغ از این که ذره ای برای شهدا کاری کنم .

خودم را ادامه دهنده راه شهدا نامیدم دریغ از این که حتی یک قدم در راه شهدا برداشته باشم.

خودم را پاسدار خون شهدا نامیدم دریغ از این که …

شرمنده ام . جا مانده ام از قافله شهدا

می فهمم چقدرعقب هستم خودم از حرف هایم…

خدایا ما را به کاروان عشق ملحق کن…  آمین.

انتهای پیام/