ماهیت و ابعاد نزول قرآن در شب قدر برای امثال ما تا ابد در ابهام است / بعضى گفته‏‌اند به واسطه آن که از کثرت ملائکه زمین تنگ شود، آن را قدر گویند

امام خمینی (ره) می‌فرماید: در ماه مبارک رمضان قضیه‌ای اتفاق افتاد که ابعاد و ماهیت آن تا ابد برای امثال ما در ابهام مانده و آن نزول قرآن است، نزول قرآن بر قلب رسول الله(ص) در لیلةالقدر.

به گزارش گیلانستان به نقل از خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امشب شب نوزدهم ماه مبارک رمضان مصادف با اولین شب از لیالی قدر، شب ضربت خوردن امیرالمومنین(ع) است. شنیدن فضایل و برخی ابعاد و ویژگی‌های شخصیتی ائمه (ع) در کلام بزرگان دین باعث ایجاد نگرش و معرفتی نوین در افکار شیعیان می‌شود. در واقع ایام ولادت‌ها و شهادت‌های آن بزرگواران باید فرصتی جهت تبیین معارف و فضایل این بزرگواران باشد تا جامعه اسلامی ضمن اینکه به غم و شادی می‎پردازد، به شعور و معرفت عترت(ع) نیز برسد.

در عصرما امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی پیوسته در مناسبات مختلف با نوع نگاه و بصیرت نافذشان بارها و بارها به بیان مسائل و عبرت‌هایی از ماجراهای اهل‌بیت(ع) پرداختند، امروزه پس از گذشت سال‌ها از آن طرح بحث‌ها، وقتی کمی دقیق می‎شویم، قیمت و بصیرت چنین افرادی برایمان بیش از پیش نمایان می‌شود و لزوم به کارگیری آنها در جامعه را به وضوح حس می‎کنیم.

در ادامه، متن بیانات امام خمینی (ره) را درباره اهمیت شب قدر و نزول قرآن کریم در این شب منتشر می‌شود:

«در وجه تسمیه «لیله القدر» علماء اختلافاتى کردند، بعضى بر آنند که چون صاحب شرف و منزلت است، و قرآنِ صاحبِ قدر به توسّطِ ملکِ صاحبِ قدر بر رسولِ صاحبِ قدر براى امّتِ صاحب قدر وارد شده است، لیله القدرش گویند. بعضى گفته‌‏اند که براى آن «لیلة قدر» به آن گویند که تقدیر امور و آجال و ارزاق مردم در این شب مى‏‌شود. بعضى گفته‏‌اند به واسطه آن که از کثرت ملائکه زمین تنگ شود، آن را قدر گویند.» (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص ۳۲۴)

«سید عابد زاهد رضى اللَّه عنه در اقبال فرماید: «بدان که این شب بیست و سوم از شهر رمضان، وارد شده است اخبار صریحه به اینکه لیلة قدر است به مکاشفه و بیان. از آن جمله آن است که روایت کنیم به اسناد خود تا سفیان بن السیط (السمط- خ ل) گفت: «گفتم به حضرت صادق (ع) تعیین فرما لیلة قدر را براى من مفرداً».

فرمود: «شب بیست و سوم» و از آن جمله آن است که روایت کنیم به اسناد خود تا زراره از عبد الواحد بن المختار الأنصارى گفت: «سؤال کردم از حضرت باقر (ع) از لیلة القدر» فرمود: «به خدا قسم خبر مى‌‏دهم به تو و تعمیه نمى‏‌کنم به تو. آن اول شب از هفت شب آخر است». پس از آن از زراره نقل مى‏‌کنند که گفته آن ماهى که حضرت تعیین فرمود بیست و نه روز بود. پس از آن روایات دیگر نقل کنند که «لیلة قدر» شب بیست و سوم است، که از آن جمله است قضیه جهنى که معروف است.» (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص ۳۳۲)

همچنین حضرت امام (س) در کتاب عرفانی «آداب الصلاه» به ذکر روایات متعددی در باب فضیلت این شب‌ها و بهترین عبادات در این شب‌های قدر می پردازند و می‌فرماید:

«از آن جمله روایاتى است که عارف باللَّه، سید بن طاوس رضی اللَّه عنه در کتاب شریف اقبال نقل فرموده، مى‌‏فرماید: «در کتاب یواقیت، تألیف ابوالفضل بن محمد الهروى، یافتم اخبارى در فضل لیله القدر»، تا آن که مى‌‏گوید از پیغمبر نقل است که فرمود: «موسى گفت: «الهى من قرب تو را مى‏‌خواهم.» فرمود: «قرب من از براى کسى است که بیدار باشد در شب‏ قدر»، گفت: «الهى رحمت تو را مى‌‏خواهم»، فرمود: «رحمت من براى کسى است که رحم کند فقرا را در شب قدر»، گفت: «خدایا من گذشتن از صراط را مى‏‌خواهم»، فرمود: «این براى کسى است که تصدّق کند به صدق‌ه‏اى در شب قدر» گفت: «خدایا از درخت‌هاى بهشت و میوه‏ه‌اى آن مى‏‌خواهم»، فرمود: «این براى کسى است که تسبیح کند به تسبیح‌ه‏اى در شب قدر»، گفت: «خدایا نجات مى‌‏خواهم،» فرمود: «نجات از آتش؟» گفت: «آرى»، فرمود: «این براى کسى است که استغفار کند در شب قدر»، گفت: «خدایا رضاى تو را مى‏‌خواهم.» فرمود: «خشنودى من از براى کسى است که دو رکعت نماز بخواند در شب قدر». (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص ۳۳۳ و ۳۳۴)

«در ماه مبارک رمضان قضیه‌ای اتفاق افتاد که ابعاد و ماهیت آن تا ابد برای امثال ما در ابهام مانده است و آن نزول قرآن است، نزول قرآن بر قلب رسول الله(ص) در لیلةالقدر».