محمودی که بوی محمود می دهد!

خواندن گزارش مذاکرات روزهای یکشنبه شورای رشت همواره برای من جذابیت هایی دارد! به عادت مالوف، داشتم متن مذاکرات یکصد و هفتادمین جلسه شورای شهر رشت را مطالعه می کردم که سخنان آقای مهندس امیرحسین علوی بشدت نظرم را به خود جلب کرد. برخورد کردم. فرموده اند: “این فرد (حاج محمود باقری) با نطق های خود طی چند جلسه اخیر باعث تشنج در جلسات شده و بنده تقاضای بررسی عدم صلاحیت باقری خطیبانی برای حضور در جلسات شورا را دارم. زیرا سه جلسه است که با نطق های خود باعث تشنج جلسه می‌شوند. بنده برای وقت خود و کسانی که به ما رای داده اند احترام قائلم اما ایشان با این حرکات باعث کندی و تعطیلی جلسات می‌شوند.”

نگارنده بر این نیست که از منظر حقوقی اظهارات جناب علوی را نقد کند که آیا عضوی از اعضای شورا می تواند تقاضای بررسی عدم صلاحیت عضو دیگر شورا را برای حضور در جلسات مطرح کند ؟ و یا در آیین نامه داخلی شورا به این موضوع اشاره شده یا خیر؟ و… اما به رسم رفاقت ۳۵ ساله و شناختی که از حاج محمود باقری دارم وظیفه اخلاقی و انقلابی و  دینی خود می دانم که در برابر این توهین اشکار سکوت نکنم و در جهت دفاع از مردی که در دفاع از اسلام و انقلاب و نظام و میراث امام و رهبری، مرزی نمی شناسد و عافیت طلبی در منظر او معنا ندارد و به تازگی از جنگ با داعشیان و تکفیریان و سلفیان آمده، نکاتی را عرض نمایم:

۱- حاج محمود باقری خطیبانی منتخب سوم مردم در شورای چهارم رشت پیشینه مشخص و روشنی در انقلاب اسلامی دارد. دوران جوانی را در جبهه های جنگ با صدامیان و مبارزه با گرو ه های تروریستی سپری کرده است و  در حوزه شغلی خود در سپاه و استانداری و شهرداری و شورا نیز کارنامه روشنی دارد. نه میشود او را به نام و نان خرید و نه می توان او را در دفاع از عقایدش منصرف کرد  محمود باقری، محمود باقری است با همه ویزگی ها و مختصات فکری و رفتاری اش… همان که شهید جانباز حضرت آیت الله احسانبخش در باره او گفت: محمود باقری بوی محمود قلی پور می دهد . محمود قلی پور را که می شناسید !؟

۲- محمود باقری خط معیاری دارد روشن. او کنش گری دین مدار و مصلح و مردمی و ضد فساد است و چون به مانند بسیار کسان، عافیت طلب نیست و به خوشامدها و بدآمدها بی اعتناست، صریح سخن می گوید و صادق. پرسش این است آیا صریح بودن و ازحقوق مردم دفاع کردن و مستند سخن گفتن و در مقابل انحرافات ایستادن و… جنجال است یا وظیفه؟ آیا محمود باقری برای منافع خود فریاد می زند یا مردم؟ … اگر می توانید بگویید حاج محمود چه چیزی را برای خود طلب نموده که این گونه شمشیر زبان از نیام کشیده اید و او را به اخراج تهدید می کنید ؟ مگر هم او نبود که چند ماه قبل استعفا داد و نپذیرفتید و او راه شام و حلب در پیش گرفت تا هزاران کیلومتر آن طرف تر، با دردهای خود تنها باشد و غریبانه از حریم اهل بیت دفاع کند.

۳- محمود باقری پس از سال ها کار اجرایی و شناخت از دستگاه های اجرایی به ویژه شهرداری از مشکلات دامنگیر این محیط ها  آگاهی دارد و می داند مناسبات و ارتباطات ناسالم چگونه شکل می گیرد و منافع شهروندان را به مخاطره می اندازد. حاج محمود در مقام نمایندگی شهروندان در پارلمان شهری بر مسئولیت های خود آگاه است. او از موضع نمایندگی مردم و یک شخصیت انقلابی و متدین با همه وجود معتقد است که نباید اجازه داد دامنه فساد اداری و مالی گسترده تر شود ؛ زیرا ، فساد مالی باعث نابودی توسعه می گردد. مطمئناً فساد مالی یکی از بزرگترین موانع پیش رو در رسیدن به اهداف توسعه  شهری است. زمانی که منابع مالی و فرصت ها به طور نادرستی مورد استفاده قرار می گیرد، منابع کمتری برای حل مشکلات زیست محیطی، سلامت شهری، عمران و ترافیک و حاشیه نشینی و بافت فرسوده، فاضلاب و زباله و… باقی می ماند. پروژه های زیربنایی مهم نیز متوقف می شوند. باید پذیرفت که فساد مالی یک عامل غیربشری نیست بلکه تصمیم های بشر آن را به وجود آورده که اکثراً به خاطر حرص و طمع افراد ایجاد شده است

۴- حاج محمود باقری از استقلال شورا دفاع می کند و اجازه نمی دهد شخصیت مستقل و نظارتی شورا تحت تاثیر رفاقت ها، منافع، روابط گروهی و سیاسی آسیب ببیند . آن چه که حاج محمود را نسبت به دیگران متمایز می کند همین روحیه استقلال طلبی و مردمی بودن اوست . به اشتباه گفته می شود که او با شهرداران سر سازگاری ندارد در حالی که او بیش از یک دهه در شهرداری رشت با شهرداران متعددی همکاری داشته و اتفاقا در موضعی بود که می توانست مخالفت بکند اما نکرد . این که تحلیل می شود مخالفت او با شهردار نباید به مخالفت با منافع شهر بیانجامد حرف درستی است اما مبانی تحلیل فرق می کند. آیا حمایت از شهردار با هر نوع عملکردی به معنای حمایت از منافع شهر است؟ مگر به غیر از اعضای شورا ، نه احد دیگری برای منافع مردم و شهر تصمیم گیری می کند؟ آیا حاج محمود به عنوان عضو شورا و چند دهه تجربه اجرایی بین منافع شهر و شهروندان با منافعی که دیگران تعریف کرده اند، تفاوتی قایل نیست و تشخیص و تعریف روشنی ندارد؟ بدیهی است که این پای این گونه استدلال بشدت سست است و نامعتبر.

۵- کسانی که در باره حاج محمود داوری می کنند ، او را نمی شناسند. محمود باقری یک اصلاح طلب اصولگرای شناخته شده ای است و در مناسبات حزبی هم حضوری ندارد. نه چشمانش را به روی منافع شهر بسته  و نه مخالف روند توسعه شهر است و نه پوپولیست و عوام فریب است. محمود باقری درد دارد ؛ درد مردم ، درد توسعه، درد فسادی که چون موریانه دارد هستی ما را می بلعد. درد پیچیده شدن آسیب های اجتماعی شهری، دردحاشیه نشینی ، درد ترافیک ، درد طرح هایی که بدرد امروز بعضی ها می خورد. درد ۴ سالی که فرصت خدمت بود و به سرعت برق و باد گذشت اما…

۶- محمود باقری را یک بار دیگر اما صادقانه بخوانید . او مخالف پیاده راه فرهنگی و یا شادی و نشاط مردم نیست اما به زبان ساده می گوید مخالف اقداماتی است که اولویت ها را به هم بریزد و بدون ایجاد بسترهای لازم شهر را قفل کند و ترافیک، اسایش و امنیت شهروندان را بگیرد. بازار را از رونق بیاندازد و گردشگر جرات نکند به داخل شهر بیاید و شهر در انبوهه ای از مشکلات ریز  و درشت قرار بگیرد … حاج محمود مخالف هزینه هایی است که از جیب مردم برای امور غیر ضروری پرداخت می شود. برای او کارگران شهرداری اهمیت دارند . او بیش از هر کسی با مردم مانوس است و دردشان را می فهمد. حاج محمود از شورای شهرداری شدن می ترسد . حاضر نیست برای گرفتن یک امتیاز از شهرداری ، اعتماد مردم را از دست بدهد. باقری صدایش رسا و بلند است چرا که به مسئولیت های اجتماعی و انقلابی و قانونی خود آگاهی دارد. می تواند مصلحت گرا باشد و سکوت کند و هیچ نگوید و در کنج عافیت بنشیند و از صدها امتیاز بهره مند شود اما محمود باقری خریدنی نیست … او یادگار تیر و ترکش و نماد نسل مبارزه و جهاد است که جان برای هدفش می دهد اما اسیر  و تسلیم هوس و قدرت نمی شود . فهم حاج محمودها مستلزم این است که همزمان و همزبانشان باشید. آنان را به سکوت دعوت کردن و یا دعوت به تحریمشان ساده انگارانه است و کاری ناصواب و بی فرجام … وقتی واقعیت ها دیده نمی شوند.

تا محتوا و فلسفه و روح چیزی به جای شکل و قالب آن، قدر نبیند و جایگاه و اهمیت خود را پیدا نکتد، امورمان به سامان نمی شود . به نظرم شکل و قالب گرایی، تفسیری از جمود و تحجرگرایی و احتمالاً نقاب دار آن باشد. شکل و قالب گرایی مانع اصلی دیده شدن واقعیت هاست و بدون تردید بین منفعت گرایی عده ای و شکل گرایی رابطه ای وجود دارد. تا شکل گرایی نباشد، چگونه ممکن است عده ای خاص بتوانند حصارهایی برای منافع خود تعریف و تعبیه کنند و دیگران را از ورود به این حصارها باز دارند؟

چه اتفاقی باید بیفتد یا افتاده است که شکل گرایی باید سکه رایج شود یا شده است؟ چه سقوط و چه تنزلی در جایی رخ داده است که نمودش قالب گرایی شده است؟ آیا مصلحت گرایی و حقیقت سوزی، احساس خوش ناشی از اعتماد، عدم آمادگی روحی و روانی برای پذیرش حرف و عملی دیگر، شبکه های هژمونیک دست اندرکاران و متنعمان از مواهب و آیاهای دیگر  باعث بروز و رواج قالب گرایی نیست؟

چه می شود که با هوچی گری و بسیج امکانات و  به بهانه توسعه شهری و نواندیشی و خلاقیت و… واقعیت ها یا دیده نمی شود یا فرصت دیده شدن نمی یابد و دیگرانی که در این قاب جا نمی گیرند به اتهام ضد توسعه و مخالف با نوگرایی معرفی می شوند؟ چه کسی گفته آن چه که از دریچه قاب شما عرضه می شود درست است و دیگرانی که سبک نگرش و مدیریت و شیوه های اجرایی تان را بر نمی تابند و اتفاقا در حوزه مدیریت شهری دارای دیدگاهی حرفه ای و مدرن و متناسب با ذایقه شهروندان هستند، اشخاصی پوپولیست و ضد توسعه نام می گیرند.

در قاب شما پیاده راه فرهنگی اوج فعالیت های شورای چهارم و شهرداری و مایه آبروی رشت است اما ما معتقدیم به دهها دلیل تخصصی و کارشناسی پیاده راه فرهنگی یک پروژه لوکس و در شرایط محرومیت شهر از خیابان و بزرگراه ها، پارک، محیط زیست سالم، حاشیه نشینی، بافت فرسوده شهری و ده ها مشکل ریز و درشت دیگر غیر ضروری بوده است . رشت با بحران توسعه زیرساختی مواجه است و به همین دلیل است که با اجرای پروژه پیاده راه  فرهنگی و نبود زیر ساخت های لازم شهر در بحران قرار گرفته است . در قاب شما این پروژه می شود نماد پاریس و در قاب دیگران می شود مخل امنیت و اختلال در مدیریت و نظم شهری و…

شهرداری زیرمجموعه شورای اسلامی است و شهردار هویت و سند ماموریت خود را از شورا می گیرد و طبیعی است که شهر با برنامه های پیشنهادی شهردار و با تصویب شورا باید اداره شود و بازهم  شورای اسلامی شهر بر کلیه عملیات اجرایی شهرداری نظارت قانونی دارد؛ بنابراین، اعمال روش های سلیقه ای و برجسته سازی برخی اقدامات و طرح ها و دامن زدن به دوقطبی های کاذب بین اعضای شورا و شهروندان و… در جهت منافع شهروندان نیست. شورا با کارهای سطحی و تبلیغاتی مخالف است و اجازه استفاده از منافع شهروندان را به کسی نمی دهد…

آنانی که شکل گرایی را ترویج می دهند و با دوگانه سازی های مصنوعی، در آن پناه می گیرند و برای خود منفعت می سازند پایان خوشی در منظر عموم نخواهند یافت و باید پاسخگوی افکار عمومی و نهادهای مسئول باشند.

جانبازان ۷۰ درصد اسماعیل موسی پور طالمی،حاج محمد نژاده حسنی،حمید رضا جوافشان، مهندس مجید حمدی