گریزی به روزهای برفی سال ۸۳/ از عدم حضور استاندار وقت در گیلان تا برف روبی منازل مردم توسط شهید سیرت نیا

به گزارش گیلانستان،  آن روز سرد را در بیست سال و یازده روز پیش خوب به یاد دارم.

چهارشنبه ای که برف بارید و بارید و متوقف نشد. خیال می کردم که کم کم متوقف می شود ولی نشد که نشد!

به شب که رسید ته دل ها خالی شد و پا به سن گذشته ها پیله برف دهه پنجاه را به یاد آوردند. به صبح که رسید برف سنگین شده بود و رفت و آمد به آسانی مقدور نبود. تا عصر خیلی جاها برق قطع شد و سقف های هایی هم شکست و بحران به صورت جدی خودش را آشکار کرد.

استاندار وقت در گیلان و ایران حضور نداشت و از راه دور گزارش های نادرست واصله را مبنی بر جدی نبودن بحران به تهران ارسال کرد و کمکی برای گیلان نیامد.

خوب یادم هست که تنها وسیله رسانه ای رادیو گیلان بود که حاج حسن کربلایی شخصاً پشت میکروفن قرار گرفته بود و اخبار را به اطلاع مردم می‌رساند.

کم کم خبرها به تهران رسید و مردم هم پای کار آمدند. بسیج و سپاه و ارتش جدی وارد عرصه شدند و همه دست به دست هم دادند تا کمی چاره جویی شد.

من آن روزها نگهبان ساده کارخانه زمزم رشت بودم و باید به سرکار می رفتم. سوز سرما چنان بر وجودم می نشست که گاهی به گریه می افتادم ولی بدون هیچ وسیله گرمایشی باید بیست و چهارساعت در یک اتاقک می ماندم.

من در آن روزها چیزها دیدم. بزرگواری ها و ایثارها و فرصت طلبی ها دیدم. من در آن روزها کسانی را دیدم که نان خود را با بقیه شریک می شدند و کسانی را دیدم که احتکار می کردند و هیچ توجهی به انسانیت نداشتند.

شهید سید اسماعیل سیرت نیا را دیدم که با جمعی خانه های مردم را برف روبی می کردند تا آسیب نبینند و کسانی را دیدم که برای یک برف روبی ساده دستمزد میلیونی طلب می کردند.

آن روزها گذشت. خاطره شد با همه تلخی ها و شیرینی هایش. با همه دردها و رنج هایش!

حالا دوباره خبر می دهند که برف سنگینی در راه است.

چقدرش را خدا می داند ولی فرق این بار با آن روزها در این است که این روزها همه پای کار هستند و از همین حالا در حال چاره جویی هستند.

امکانات شاید به اندازه کافی نباشد ولی وقتی غیرت مسئولان اجرایی، نیروهای امدادی، نیروهای نظامی، بسیج و عامه مردم پای کار بیاید انشاءالله مشکل بزرگی پیش نخواهد آمد.

فقط کاش از تجربه گذشته استفاده کنیم و هرعلاجی را به وقتش اعمال کنیم تا حسرتی باقی نماند.

به امید خدا این نیز می گذرد…

علیرضا شعبانی نژاد