نمیدانم چگونه بابت زحماتت تشکر کنم/ از تهدید به قتل و تحمل طعنه‌ها تا ۳۲ سال مستاجری و وفاداری به بنده

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی گیلانستان، حسن کربلایی فعال سیاسی اصولگرا استان گیلان در آخرین روزهای مرخصی خود از زندان طی نامه‌ای خطاب به همسرش نوشت:

بنام خداوند مهربان

همسر ارجمندم سلام

نمیدانم چگونه باید بابت زحماتی که طی چهل و دو سال گذشته کشیده ای از شما تشکر کنم .

آنگاه که بخاطر ضرورت حضورم در گیلان ، مجبور به ترک تحصیل از جامعه الزهرای قم شدی،

زمانی که پذیرفتی دور از پدر و مادر و خانواده( چهل و دو سال) دوری از وطن را رقم بزنی ,

آنگاه که منافقین در تعقیب من بودند و قرار بود به جمع شهدای انقلاب اسلامی پیوند بخورم و تلفن‌های مخوف و ترسناک و تهدید آمیز آنانرا را تحمل میکردی ،

دورانی که بدون خانه و پول و درآمد مجبور به اسکان در یک اتاق بدون آشپزخانه ، حمام ، کولر و سایر ملزومات زندگی بودی و با نداری و فقر و کمبودها ساختی ،

هنگامی که برخی بی خبران، شما را سرزنش میکردند که چرا اجازه دادی همسرت به مناطق جنگی برود .

آنگاه که در اهواز و زیر بمباران‌های مدام شهر توسط صدام با طفلی کوچک ساکن شدی تا مجبور نباشم به مرخصی طولانی مدت بروم.

آنجا که شما و همسران رزمندگان در ساختمان مسکونی اهواز بدون داشتن ماشین لباسشویی لباسهای پر از خاک و خون و چکمه های همسرانتان را می‌شستید و یا مدام خبرهایی مبنی بر شهادت یک ایثارگر از جمع همسایگان را میشنیدید،

دورانی که پا به پای بنده در فعالیتهای فرهنگی،اجتماعی و سیاسی حضور داشتی ، فرزندان را بزرگ کردی ، از چهل و دو سال حضور در شهر رشت ،بیش از سی و دو سال و حداقل در بیست خانه در محلات مختلف ، مستأجر بودی و طعنه ها را تحمل کردی ،

(جالب است همواره به ما گفتند شما که نانتان در روغن است ، شما که فرزندانتان در کارهای دولتی هستند، شما که خانه دارید ، شما که حقوق بالا دریافت میکنید ، چقدر دیگران از بیرون و خودمان در درون سوختند و سوختیم و دنبال قرض الحسنه و وام و در بدر هرساله دنبال اجاره خانه در بنگاه ها بودیم )

هرگاه علیه من شب نامه ای تولید شد، هروقت تهدید به قتل شدم ، هر زمان که علیه یک جریان سیاسی و غارتگر و فتنه گر مطلبی نوشتم و یا سالها به دادگاه ها رفت و آمد کردم ، همه دغدغه ها و زحمت آرام سازی بچه ها و دوستان و رفقا به عهده شما بود .

زمانی که در برف ۱۳۸۳ گیلان متولی رادیو رشت بودم و شخصا در جایگاه نویسندگی و گویندگی و مدیریت رادیو قرار گرفتم و برای نجات گیلان از برف سهمگین تلاش می‌نمودم و جریان حاکم در استانداری گیلان در دوران دولت اصلاحات ، مدیر کل صدا و سیما ی گیلان را مجبور به برخورد و حذف بنده از تمامی مسولیتها در صدا و سیما کردند ،

روزگاری که در فتنه هشت ماهه سال ۱۳۸۸ پا بپای بنده با فرزندان نوجوانمان در خیابانها و مقابل دانشگاه و خیابانهای شهیدان نامجو و مطهری حضور داشتی و نگران جان من و بر و بچه های انقلابی بودی ،

همواره یار وفادار و غمخوار و دغدغه مند بنده بودی و از پای نیفتادی .

و این بار یعنی روزی که پلیس ۱۱۰ برای دستگیری بنده قصد ورود به خانه ما داشت شاهد دغدغه و ترس و نگرانی شما بودم .

آنان میخواستند بنده را به اصطلاح در مخفیگاه خودم دستگیر و با خود ببرند ولی متوجه نبودند چه وحشتی در خانه و چه نگاهی بین همسایگان ایجاد میکنند . بیشتر از همیشه شرمنده شما و دخترم شدم .

همسر جهادگرم

همه این دوری ها و سرزنش ها و ملامت ها و کسری های زندگی و رشادت‌ها و مقاومت‌های ما و شما در مقایسه با سالها تنهایی همسران شهدا و یا درمان و تیمار جانبازان طی سالهای متمادی ، نمره کمتری دارد ،

از خداوند متعال برای همسر مهربان و دختران وفادار و دامادهای زحمتکش ، عزت و سر بلندی بیش از پیش طلب میکنم و از شما میخواهم هرگز ناشکری نکرده و غصه های خودتان را بر ای دیگران بازگو نکنید و آرزوی توفیق روز افزون برای رهبری عزیزمان و مدیران صادق و خادم نظام داشته باشید و بدانید آنچه برای من اتفاق افتاده ، بخشی از مبارزات بنده طی پنجاه سال گذشته است و از هیچکس گله ای ندارم .

از همه دوستان و بزرگان و رفقایی که بنده و خانواده را تکریم کرده و مورد محبت قرار دادند تشکر میکنم .

بیست و پنجم مهرماه ۱۴۰۲

حسن کربلایی