حسن کربلایی دیروز چه کرد و امروز کجاست/ از رد صلاحیت نااهلان در شورای نگهبان تا پوشیدن لباس یک کارگر ساده

به گزارش گیلانستان/ علیرضا شعبانی نژاد: سرصبح از خیابانی می‌گذشتم. روز انتخابات به تبعیت از مقام معظم رهبری می‌خواستم اول وقت رأی بدهم. خیابان صبح جمعه دهه هفتاد خلوت و خالی بود. ناگهان صدای بوق ماشین بنز قدیمی توجه مرا را جلب کرد. راننده ماشین در حال حرکت دستی تکان داد و سلامی گفت و به‌سرعت رفت.

این تصویر حاج حسن کربلایی هیچ‌وقت از خاطرم پاک نمی‌شود.

حسن کربلایی و سر شلوغی در شورای نگهبان

آن روزها حاج آقا در مجموعه شورای نگهبان سرشان خیلی شلوغ بود. فعالیت در شورای نگهبان هم معنای خودش را دارد. هرکس صلاحیت بگیرد از آن مجموعه تعریف و تمجید می‌کند و هرکس موفق نشود اگر خوش انصاف باشد و نخواهد به شورای نگهبان حمله کند تبدیل به دشمن خونی متولی کارهای آن می‌شود و شاید به همین دلیل عده‌ای تبدیل به مخالفان جدی حاج‌آقای کربلایی در استان گیلان شدند ولی من شهادت می‌دهم که ایشان هیچ‌وقت از کارش کوتاه نیامد و به هیچ قیمتی نه دروغ گفت و نه ظلم کرد. حالا اگر موردی از دستشان در رفت حسابش جداست چون هیچ مجموعه‌ای عاری از خطا نیست.

رادیو ، برف ۸۳ ، خروج اجباری از صدا و سیما!

صحنه بعدی من برای ثبت حاج‌آقای کربلایی رادیو است. به‌خصوص روزهای برف سال ۱۳۸۳ و صدایی که چند روز قطع نشد و مایه‌ی دلگرمی مردم شد. مدیر وقت صداوسیمای گیلان که با استاندار اهمال‌کار وقت گیلان انس و الفتی داشت بعد از این ماجرا انتقامی سخت از حاج‌آقا کربلایی گرفتند و هر کاری از دستشان برآمد انجام دادند تا او را بازنشسته کنند و به مدد همه مخالفان ایشان موفق به این کار شدند ولی خیالشان باطل بود که او را از کار خواهند انداخت.

تاسیس مرکزی قرآنی و فعالیت در موسسه خیریه

صحنه بعد را در تأسیس و تجهیز مرکزی قرآنی به یاد دارم که به‌ رایگان به کودکان و نوجوانان درس قرآن می‌آموزاند. خوب به یادم هست چطور با زحمت بی‌حساب زمینی را در خیابان معلم به برکت سفر مقام معظم رهبری تهیه کردند و بعد با استمداد از خیرین مرکزی را بنا کردند که خیراتش هنوز ساری و جاری است.

چند سالی حاج‌آقای کربلایی را در کسوت یک موسسه خیریه دیدم که به تعبیر خودشان برای تأمین ملزومات اهل‌وعیال عزیز خدا دست گدائی به‌سوی مردمان مؤمن دراز می‌کردند و به مدد آنها گره‌هایی را می‌گشودند که اجر و قیمتش را فقط خدا می‌داند و در این زمان چنان در خفا کمک می‌کردند که احدی از آن اطلاع نمی‌یافت این را منی می‌گویم که گاه دستیارشان بودم و پول‌ها را به اهلش می‌رساندم و پیکی کم‌ارزش بودم.

قرار گرفتن زیر مشت و لگدهای ناجوانمردان مقابل مصلی رشت

در مقطعی که یکی از بزرگان استان راه به خطا برد و به اسم کمک به حوزه علمیه ساختمانی تجاری را به‌ناحق بنا نهاد و در آن خلاف‌های متعدد روی داد و حق مردم ضایع شد حاج‌آقای کربلای اولین کسی بود که تمام آبروی خود را به میانه آورد و با صدای رسا از حقانیت انقلاب اسلامی و حق مردم برابر مسئول متخلف دفاع کرد. دادگاه رفت. نزد همراهان و همفکرانش به کنج تنهایی کشیده شد ولی خدا را شاهد می‌گیرم لحظه‌ای که زیر مشت و لگدهای ناجوانمردان در جلوی مصلا قرار گرفت بازهم کوتاه نیامد. والله من به چشم دیدم. من دیدم و خون گریستم که حق‌گویی عجب تاوانی دارد!

داستان زندان رفتن و ادامه حق‌خواهی ایشان در دو سال پیش را هم که همه می‌دانند که چگونه حق‌گویی باعث محکومیت او شد.

خیال می‌کردند که با حکم به سکوت، او را از مسیر انقلاب خارج می‌کنند. زهی خیال باطل!

حاج حسن کربلایی امروز کجاست؟

مردی که ۴۴ سال سابقه خدمت پرافتخار انقلابی در گیلان دارد حالا کجاست و چه می‌کند؟

می‌دانم عده‌ای می‌دانند که او باوجود همه تنگناهایی که برایش آفریده‌اند برای اینکه در پیشگاه امام و شهدا شرمنده نباشد که خانه‌نشین شده است آرام و بی‌صدا در فکر آسایش زوار اباعبدالله الحسین علیه‌السلام است.

او برای ساخت زائرسرایی در خور شأن زوار امام حسین علیه السلام علاوه بر تأمین بودجه از طریق خیرین ، خود لباس کار پوشیده و به مانند یک کارگر ساده صبح تا به شب مددکار پرسنل فنی در کار بنایی است. آنقدر ساده و بی آلایش که شاید اگر غریبه ای وارد شود او را با یک کارگر ساده اشتباه بگیرد.

حاج حسن کربلایی سرمایه‌ای ارزشمند برای انقلاب اسلامی است.

من دعا می‌کنم که شهید شود ولی تا آن زمان اگر قدردان یاران صدیق انقلاب اسلامی نباشیم قطعاً متضرر خواهیم شد.

ما در گیلان متأسفانه به سرمایه سوزی عادت داریم.

انتهای پیام/