جایزه اُسکار بازیگری تقدیم به کاندیدای اصلاح‌طلبی که به نفع رفیق اصولگرایش کنار رفت!

به گزارش گیلانستان/ یادداشت وارده: یکی بود یکی نبود… روزی و روزگاری در دیاری دور از قواعد مرسوم، مردمانی پاک طینت در کنار هم زندگی می کردند.

مردمان این دیار بسیار شوخ طبع بودند و به غیر از عامه مردم آنهایی که دوست داشتند یه کاره ای بشوند به هیچ قاعده و قراری پایبند نبودند.

مردم روزی تصمیم گرفتند برای اداره بهتر امور دیارشان نمایندگانی انتخاب کنند. دست برقضا در این سرزمین هم مثل امروز رشت اهل دیوان به سه گروه اصولگرا و اصلاح طلب و مستقل تقسیم شده بودند.

مردم به اهل دیوان فرصت دادند تا از خودشان بگویند و ثابت کنند که چند مرده حلاجند.

الغرض بازار مکاره ای شد که هر کس چیزی می گفت:

یکی حرف می زد! یکی ساندویچ فلافل می داد! یکی پشت بازو نشان می داد! یکی با ناز و غمزه از خوبی های خودش می گفت! یکی رقص و پایکوبی می کرد! یکی چلوکباب می داد و عده ای هم داد می زدند و شاد بودند و مدام دعوا می کردند!

عقلا که دیدند اینطور نمی شود تصمیم گرفتند که هرکس در گروه خودش فعالیت کند تا سه گروه اصولگرا و اصلاح طلب و مستقل کمتر داد و بی داد راه بیندازند و خواب شبانه مردم را حرام کنند!

دوباره دعوا شد. هر کس خودش را بزرگ گروه خودش می دانست و خلاصه بعد از کلی دردسر و دعوا هر گروه چند نفر را انتخاب کرد تا حساب کار دست مردم باشد.

بازار حرف ها داغ بود تا اینکه نزدیک انتخابات شد و از آنجایی که داوطلب های دیوانی به هیچ اصلی پایبند نبودند دوباره اتفاقی جالب افتاد که مایه ی شادی و فرح مردم شد.

یکی ازگنده های قدیمی اصلاح طلب به یکباره زد زیر میز و گفت:

– کی گفته من اصلاح طلبم؟ هر کی گفته بی جا کرده! من اصولگرا هستم. خیلی هم گنده هستم.

و آنقدر جوگیر شد که به نفع گنده اصولگراها کنار رفت و گفت تمام دوستای من باید به این اصولگرای رفیق بازی که من میگم رای بدن!

مردم که شادمان شده بودند برای این دو کف می زدند و می گفتند:

– آفرین به هر دوتاتون! شما لایق دریافت جایزه اسکار بازیگری هستید!

و اینطور شد که از این دیار عجیب و غریب این دو بازیگر قهار راهی فرانسه شدن و جایزه بهترین بازیگرهای قرن رو از دست رئیس آکادمی اسکار گرفتن!

انتهای پیام/