قصه مسافرانِ بامِ گیلان در زمستان

به گزارش گیلانستان ،جاذبه‌های گردشگری گیلان: شاید بسیار گفته باشیم که گیلان، به واسطه داشتن بوستان‌های بکر، کوهستان‌های زیبا و طبیعتی دست نخورده و سواحل زیبا و گونه‌های جانوری و گیاهی منحصر به فرد و آب و هوای بینظیرش در کشور بهشت ایران است، اما اگر به دنبال راهی برای وارد شدن به بهشت کوچکی در این استان سرسبز  می‌گردید حتما باید به دهکده‌ای ییلاقی در ماسال سفر کنید.

شاید نام اولسبلنگاه به گوشتان خورده باشد و تصاویر دلربای بهشتی‌اش را دیده باشید اما قظعاََ کافی نیست، باید بر بام ماسال بایستید، بر تپه‌های بلند این دهکده جادویی قدم بزنید و آوای پرندگان این دشت گوشتان را نوازش دهد و نسیم پاک و ملایم این دشت پهناور به صورتتان بوزد تا به عمق زیبایی این بهشت کوچک پی ببرید.

اولسبلنگاه نام روستای ییلاقی است که در رشته‌کوه‌های تالش و در شهرستان ماسال قرار دارد، در این روستا تقریباً کمتر از  ۱۰۰ خانوار زندگی می‌کنند و شغل اکثر آنان دامداری است.

روستای ییلاقی اولسبلنگاه در فاصله ۲۵ کیلومتری از مرکز شهر ماسال قرار دارد که از جنوب به ارتفاعات خلخال و از شرق به فومن و از غرب به رضوانشهر متصل است، همچنین ییلاق اولسبلنگاه ماسال در ارتفاع هزار و ۴۹۸ متری از سطح دریا واقع‌شده است.

اینجا ییلاقی خوش‌منظره با کلبه‌های چوبی و مراتعی وسیع است و خوشبختانه امکان تغییر محیط اولسبلنگاه توسط منابع طبیعی محدودشده و ساخت‌وساز با مصالحی غیر از چوب مجاز نیست و این اقدام موجب شده تا طبیعت و فضای بکر ییلاق حفظ شود؛ بنابراین ییلاق قابلیت برمگردی نیز دارد.

برای بکر ماندن، اولسبلنگاه مجهز به شبکه‌ برق‌رسانی نیست و برق موردنیاز از موتوربرق و گاهی پنل‌های خورشیدی تأمین می‌شود، همچنین این ناحیه آب لوله‌کشی هم دارد که از چشمه‌های همان حوالی تأمین می‌شود.

اولسبلنگاه نامی تالشی است و از دو بخش اولَس و بِلَنگاه تشکیل‌شده، اولس به معنی درخت مَمرَز و بِلَنگاه به معنی جای بلند است و بنابراین معنای اولسبلنگاه یعنی محل رویش درخت ممرز.

ممرز یا همان اولس در مناطقی از شمال به  شَرَم معروف است، این درخت‌بین ۱۵ تا ۲۵ متر رشد می‌کند و در جنگل‌های هیرکانی به فراوانی دیده می‌شود، ممرز بومی جنگل‌های اروپایی نیز هست، این درخت تنها در ارتفاعات بالای ۶۰۰ متر با درختان راش و بلوط دیده می‌شود و از انواع درختان خزان کننده است،  یعنی برگ‌هایش در پاییز زرد شده و در نیمه دوم زمستان می‌ریزد.

چند سالی است طبیعت دست‌نخورده و زیبای ماسال توجه مسافرین و البته عاشقان طبیعت را به خود جلب کرده است مسافران از راه دور و نزدیک برای دیدن جاذبه‌های طبیعی و زیبا و دلربا به ماسال می‌آیند، این زیبایی‌ها در هر فصل و با هر شرایط جلوه خاص خود را دارد و این‌گونه نیست که بگوییم به دلیل زیبایی ییلاق در بهار این مکان دیدنی تنها در تعطیلات نوروز یا در هوای بهاری و تابستانی به خود مهمان می‌بیند بلکه این بهشتی که بین زمین و آسمان واقع‌شده در هر فصلی مشتاقان و مهمانان خاص خودش را دارد.

زمستان اولسبلنگاه تماشایی است برف سراسر کوهستان‌های ماسال را فراگرفته و با یال سپید خود را کوه‌های استوار اولسبلنگاه را در آغوش گرفته است.

در این سرمای سوزان اما هستند کسانی که دلشان برای تماشای زیبایی خلقت خدا لک‌زده و به تماشای ییلاقات ماسال آمده‌اند، کوله‌های کوهنوردی خود را با تجهیزات مناسب مهیای این سرمای سوزناک و برفی کرده و قدم در سراشیبی این کوهستان زیبا گذاشته‌اند.

فردین معصومی کشتی‌گیر معروف و نام‌آشنا  از اهالی ماسال است و در ییلاق اولسبلنگاه هتلی مجلل بناکرده که میزبان تورهای گردشگری و مسافرین است، این اقدام می‌تواند به صنعت توریست و بوم گردی استان کمک شایانی کرده و نیز موجبات اشتغال‌زایی مردم بومی این منطقه را نیز فراهم آورد؛ به‌یقین می‌توان گفت این هتل تنها سازه غیرچوبی این منطقه است مردم این روستا که اکثراً دامدار بوده‌اند چند سالی است به علت توریست پذیر بودن این روستا به صنعت گردشگری نیز روی آورده‌اند.

گردشگران طبیعت دوستی که می‌خواهند از سبک زندگی شهری نیز چند روزی به دور باشند، می‌توانند با هزینه‌ای اندک یک‌شب را در کلبه‌ای چوبی و با برقی که از موتوربرق حاصل می‌شود بگذرانند آن‌هم در کنار بخاری هیزمی که در طول روز با جمع‌آوری چوب‌های خشک‌شده درختان آن را شعله‌ور می‌سازند.

اما این‌ها قسمتی از قصه این بهشت مرتفع است، آن‌هم تنها داستان مسافرانی که می‌آیند و می‌روند، قصه ساکنین اولسبلنگاه نیز شنیدنی است، راهی روستای اولسبلنگاه شدیم تا پای صحبت مردم محل بنشینیم، باوجوداینکه دریکی از بهترین، بکرترین و زیباترین نقاط ایران زندگی می‌کردند اما هنوز از نبود وسایل حمل‌ونقل خوب و کمبود امکانات گله داشتند.

آقا مرتضی، مردی میان‌سال که کلبه‌ای مسافر پذیر داشت می‌گفت : «این محل دائماً گردش پذیر است به‌طوری‌که در طول روز شاید هزار نفر وارد این منطقه ییلاقی شوند.» اولسبلنگاه دروازه ییلاقات ماسال است اما چیزی که بیشتر از همه برای ساکنین این بهشت زمینی آزاردهنده است نبود امکانات حمل‌ونقلی است، ورود اتوبوس به اینجا ممنوع است و مسافرین مجبورند مسافت ۴۰ دقیقه‌ای و کوهستانی را پشت نیسان طی کنند.

میزان بارش و ارتفاع برف در اولسبلنگاه به حدی بود که وقتی در آن قدم می‌زدیم تقریباً تا زانو در برف فرورفتیم سرمایی که همراه با وزش باد سرد ملایمی بود ما را مشتاق به حضور در کنار آتش می‌کرد، کلبه‌ای را یافتیم که صاحب آن جعبه‌ای فلزی را پر از چوب کرده بود و مانند آنچه در فیلم‌ها دیده بودیم هیمه‌ها را آتش زده بودند و گرمای خوبی در کلبه ایجادشده بود، کنار آتش نشستیم و شروع به گرم کردن خود کردیم و فرصت را غنیمت شمردیم تا چنددقیقه‌ای با صاحب آن کلبه چوبی زیبا ولی کمی خوفناک صحبت کنیم، از او درباره وضعیت کسب‌وکار در اولسبلنگاه پرسیدیم.

مرد میان‌سال که مدت‌ها بود ساکن منطقه بود می‌گفت: «الحمدالله خب معمولاً بهار و تابستان وضعیت کار بهتر است مسافران می‌آیند تورهای گردشگری برگزار می‌شود و مسافر بیشتر است اما زمستان‌ هم اولسبلنگاه مهمان‌های خاص خودش را دارد و تنها نیستیم، بومی‌هایی که در شهر ساکن هستند یا افرادی که برای تماشای زمستان لذت‌بخش ییلاق ماسال به اینجا می‌آیند.»

با مسافر آن‌هم صحبت شدیم طبیعت ماسال را بکر می‌دانستند، یکی از مسافران می‌گفت شاید اگر این طبیعت را در فضای مجازی می‌دیدم فکر می‌کردم سوئیس یا اروپاست واقعاً این حجم از زیبایی در ایران خودمان بی‌نظیر است.

ایران بزرگ و دوست‌داشتنی ما اگر قدر بدانیم و طبیعتش را ارج نهیم زیباتر از هر نقطه‌ای از دنیاست، هنوز هم برخی از مناطق و اماکن در این دیار متمدن و تاریخی وجود دارد که هنوز بکر و دست‌نخورده است، خصوصاً تعداد این مناطق در گیلان سرسبزمان بسیار بیشتر است اما ویلا سازی‌های بی‌مورد و غیرقانونی متعدد و استفاده تجاری از مناطق طبیعی آن اعم از جنگل‌ها، کوهستان‌ها و کوهپایه‌ها و نزدیکی سواحل که زیبای طبیعی این طبیعت خدادادی را دست‌خوش تغییر کرده است رفته‌رفته از میزان این زیبایی کاسته است و باید با جلوگیری از این اقدامات و پاسداشت طبیعت زیبا آن را برای نسل‌های آینده حفظ کرد.

انتهای پیام/فارس