یاورِ محرومان به دنبال آسایش مردم

آنچه مردم محلات حاشیه رشت را امیدوار به ساختن می‌کند مسؤولان نیستند، مردم هستند، گروه‌های فرهنگی و جهادی که در طی سال‌ها ثابت کردند پای کار ایستاده‌اند و فرمان رهبرشان را لبیک گفته و آتش به اختیار در میدان خدمت همچون مرد میدان جان فشانی می‌کنند، البته تمام این محلات از این سربازان جان بر کف که حیات خویش را فراموش کرده و خدمت به خلق را برگزیده‌اند برخوردار نیستند ولی آسایش را یاوری است مهربان و بی ادعا.

به گزارش گیلانستان، یکی از مشکلات پررنگ در بخش‌های حاشیه‌ای شهر رشت، فراموشی این مناطق از چشم مسؤولان و مدیران شهری است که موجب غفلت واقع شده و بیش از سایر مناطق دچار مشکلاتی از جمله، فقر فرهنگی، فقر اقتصادی است و نیز در دامن مفاسد اخلاقی و فرهنگی قرار می‌گیرند، نبود مسجد و مراکز فرهنگی از دلایلی است که به انواع فسادها و ناهنجاری‌ها منجر شده تا جایی که نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله دچار بزه‌های مختلف از جمله اعتیاد و موارد اخلاقی شده و این موضوعات از تهدیدات جدی در این محلات محسوب می‌شود.

شهرستان رشت، محله‌های حاشیه‌ای بسیاری دارد که اغلب آن‌ها از مشکلات عدیده‌ای رنج می‌برند و مدیریت شهری از گذشته تا کنون کمتر بدان پرداخته و این مشکلات به جای رفع شدن روز به روز چالشی‌تر شده‌اند، یکی از آن محلات آسایش ۲۱ نام دارد که این روزها بیشتر بر سر زبان‌ها افتاده و نامش به گوشمان خورده است.

اما آنچه مردم محلات حاشیه رشت را امیدوار به ساختن می‌کند مسؤولان نیستند، مردم هستند، گروه‌های فرهنگی و جهادی که در طی سال‌ها ثابت کردند پای کار ایستاده‌اند و فرمان رهبرشان را لبیک گفته و آتش به اختیار در میدان خدمت همچون مرد میدان جان فشانی می‌کنند، البته تمام این محلات از این سربازان جان بر کف که حیات خویش را فراموش کرده و خدمت به خلق را برگزیده‌اند برخوردار نیستند ولی آسایش را یاوری است مهربان و بی ادعا.

یاوری برای ننه صنم تا آسایش

او را از زمانی که خدا بیامرز ننه صنم زنده بود می‌شناسم، بخواهم دقیق بگویم حوالی تیر ماه ۱۳۹۷ آن وقت‌هایی که در دل کوهستان‌های شفت در بخش لاسک مادر شهیدی را ملاقات کردم که سال‌ها بر مزار فرزند شهیدش لالایی می‌خواند و از روی سنگ سرد مزار موهای فرزند رشیدش را که از سال ۱۳۶۴ تنها سفر کرده و مادر را در دل کوهستان در کلبه‌ای کوچک و چوبی تنها گذاشته بود، نوازش می‌کرد.

آن وقت‌ها در کنار دوستانشان در گروه‌های جهادی به این مادر شهید خدمت کرده بودند، مادری که باید قصه‌اش را بخوانی تا بدانی چه روزهایی را از سر گذرانده است، گویا قسمتش بوده که همیشه یاور مظلومان باشد؛ البته نامش محمدرضا یاوری نژاد است، دوستانش یاور صدایش می‌کنند چون هرجا نیاز بود به یاری کسانی شتافت که نیازمند یاری رساندنش بودند و این گونه بود که یاور ماند.

یاور و دوستانش معتقدند که فعالیت و عملیاتی در هر سطحی از جمله برنامه محله محور نیاز به شناخت واقعی و کافی از صحنه فعالیت دارد، شناخت واقعی منطقه، گام اساسی برای برنامه‌ریزی است. اینکه «چه کنیم؟» متوقف است بر اینکه «کجا هستیم؟»و به این منظور لازم است تا در محل مستقر باشیم تا تمام ظرافت‌ها و مختصات اجتماعی، فرهنگی‌ و هویتی منطقه را درک کرده و به شناخت عمیق و جامعی از آن برسیم.

آن‌ها با این هدف از شهریور ۱۳۹۸ در محله جنوبی سلیمانداراب رشت با محوریت مسجد صاحب الزمان(عج) استقرار پیدا کرده و به ارتباط‌گیری با مردم محله و شناخت دقیق از محله پرداختند.

آسایشی ک آسایش دنیا را از جهادگران گرفت

یاور و دوستانش جوانانی هم سن و سال خودمان هستند که می‌توانستند جوانی‌شان را مانند خیلی‌های دیگر به خودشان اختصاص داده و این موهبت الهی را در بهترین ساعات و لحظه‌های جوانی که فقط و فقط یکبار بیشتر تکرار نمی‌شود دریابند و بهره وافی و کافی از حیات مادی خود ببرند اما دردی که در ابتدا یاور را به آسایش کشاند و از آسایش گیتی صرف نظر کرد را باید ببینی تا درک کنی.

خودم برای نخستین بار بود که پا به آسایش ۲۱ می‌گذاشتم، البته به واسطه اقدامات جهادی‌ها اسم این محله به گوشم خورده بود اما هرگز به این محله نرفته بودم و تصور نمی‌کردم وضعیت محله‌ای در رشت انقدر اسف بار باشد، آن هم در این کلانشهر زیبا!

مثلا در دل شهر کوچه‌های بزرگ و طویلی باشند که هنوز که هنوز است آسفالت نشده باشند، محل دپوی زباله‌های صنعتی باشند، از مشکل فاضلاب تا مفاسد اخلاقی و اقدامات غیرقانونی تا هر آنچه که به ذهنتان خطور می‌کند …

حقیقتا نداشتن فاضلاب و سرریز آن به رودخانه و ایجاد بوی تعفنی شدید و دپوی زباله در نزدیکی محل زندگی شهروندان به هیچ وجه اقدامی انسانی و احترام به شأنیت رشتوندان نیست.

آسایشی که با نامش هیچ قرابتی ندارد

پاسخ این سؤال بدیهی است اما دلایل این امر را باید تحلیل کرد، البته باز هم به دنبال دلایل نیستیم به دنبال حل مشکل و احترام به حقوق شهروندی هستیم که حق طبیعی ساکنین آسایش ۲۱ است، آسایشی که با نامش هیچ قرابتی ندارد …

شاید آسایش از چشم مسؤولان دور مانده باشد اما یاور هرگز چشم‌هایش را بر روی این مردم نبست، قدم به قدم آسایشی‌ها یاورشان را می‌شناختند، حاج یاور صدایش می‌کردند، مردم ما همیشه قدردان محبت آدم‌ها بوده‌اند آن هم وقتی در اوج نیاز کسی باشد که صدایشان را بشنود و دردشان را فریاد بزند، شاید یاور نتوانسته باشد تمامی دردهای مردم سلیمانداراب را دوا کند اما از جوانی‌اش که ارزشمندترین سرمایه یک انسان است برای گوش دادن به آن‌ها و همدم بودن برایشان مایه گذاشت.

وقتی مشکلات محله را فهمیدند دست از پا نشناخته و از شهریور ۹۸ تا کنون در این منطقه ساکن شده‌اند، محور فعالیت‌هایشان را مسجد صاحب الزمان (عج) قرار داده‌اند و شروع کرده‌اند به کار جهادی و آتش به اختیار همچنان که ولی فقیه زمان دستور داده بود.

محله نوجوانان بسیاری داشت پس نام مجموعه فرهنگی خود را قاسم ابن الحسن (ع) گذاشتند و کم کم یکی دو نوجوان و ده‌ها نوجوان را مسجدی کردند.

ساختمان مسجد هنوز نیمه کاره بود پس دست به کار شدند و تا حدودی مسجد را از غربت رهانیدند البته هنوز هم کار ساختمان این مسجد که اغلب با کمک خیرین به اینجا رسیده تمام نشده و باید مسجدی کامل با تمام تجهیزات در اختیار اهالی قرار بگیرد، چون مرکز فعالیت‌های فرهنگی منطقه شده است.

مسجد که سرپا شد، کم کم نمازهایی که روحانی جوان محله با اندک جمعیتی برپا می‌کرد قوت گرفت و شور و نشاطی بر مسجد حاکم شد، پای جوانان و نوجوانان هم به مسجد باز شد و صدای اذان رساتر شنیده می‌شد و سپس مجموعه فرهنگی تربیتی حضرت قاسم ابن الحسن علیه السلام در محله راه‌اندازی شد.

یک سال و نیم از راه‌اندازی این مجموعه فرهنگی که گذشت، فعالیت‌های جهادی و عمرانی بچه‌های جهادی هم آغاز شد، دیوار نیمه کاره مسجد تکمیل شد و یاور و هم‌رزمانش با حضور میدانی خود در محله با مردم آشنایی اولیه پیدا کردند و نیز فرصت‌ها و تهدیدهای محل را شناسایی کردند.

رفته رفته حدود ۱۰۰ جوان و نوجوان بومی محله یاورِ یاور شدند و به مسجد و مجموعه حضرت قاسم بن الحسن (ع) آمد و شد کردند و این باعث شد که مسجد صاحب الزمان در حال حاضر یک مسجد دانش آموزی محسوب شود که تمامی فعالیت‌های اجرایی و برنامه‌ریزی‌های آن توسط نوجوانان و جوانان دانش‌آموز ساکن در محل انجام می‌شود.

یاور به دلیل حضور تعداد بالای نوجوانان در محله نام هیئت را به نام نوجوان شهید کربلا نامگذاری کرد و فعالیت‌های مختلف و متنوعی را در قالب‌های مختلفی از جمله هیئت که هر هفته چهارشنبه‌ها مراسم شهادت و ولادت ائمه اطهار را در آن برگزار می‌کردند، و علاوه بر امام جماعت مستقر از حضور روحانیون و مبلغان توانمند قم نیز در مراسمات مختلف استفاده می‌کند.

هم‌زمان با راه‌اندازی واحد هیئت با توجه به حضور حجم قابل توجهی از نوجوانان در محله در ارتباط خوبی که با فعالیت‌های مسجد گرفتند و اهمیت موضوع تربیت اسلامی واحد تربیتی حضرت قاسم بن حسن نیز به راه افتاد و برنامه‌های مختلفی از جمله کلاس عقاید و احکام، کمک درسی، سبک زندگی، آشنایی با مشاغل، اردوهای یک روزه برنامه ریزی و اجرا شد.

بچه‌های جهادی قاسم ابن الحسن(ع) به نقش و اهمیت فرهنگ‌سازی در خصوص بانوان که سازندگان خانواده و تربیت‌کنندگان نسل آینده هستند نیز پی برده و کانون دختران انقلاب را بعد از یک سال از شروع واحد تربیتی پسران در مجموعه و سامان یافتن نسبی فعالیت‌های این واحد اقدام به برنامه‌ریزی و ساماندهی و جهت‌دهی نوجوانان دختر در حوزه تربیت با محورهای مبانی عقاید، احکام و شرعیات، مهارت‌های زندگی، مهارت‌های تحصیلی، فنی و حرفه‌ای و تفریحات ویژه دختران دهه ۸۰ و ۹۰ راه‌اندازی و کانون مادران را با نام حضرت ام البنین (س) در کنار فعالیت‌های تربیت محور مجموعه برای نوجوانان محله با توجه به اهمیت نقش مادران در خانواده به ویژه تربیت آغاز به فعالیت کرد.

این‌ها تنها بخشی از فعالیت‌های متعدد این مجموعه فرهنگی است که با تکیه بر اراده و ایمان اختیار آتش را برای خدمت به محرومان منطقه به خدمت گرفتند، همانا از این یاورها کم نیستند که به واسطه حضور میدانی در جمع مردم و لمس مشکلات آنان از نزدیک صدای خاموش شده حاشیه‌نشینان کلانشهر رشت باشند و و چه زیباست شنیدن درد و دل این مردان میدان حتی با صدای فریاد تظلم خواهی.