بانویی که با کشف واکسن وبای التور ناجی مردم شد

به گزارش گیلانستان، این روزها که ویروس کرونا قاتل بسیاری از مردم جهان شده است، بهترین خبر، کشف واکسن این ویروس مهلک است. دهه ۴۰ بود که بیماری وبای التور شیوع پیدا کرده بود و در آن شرایط کشف واکسن وبای التور توسط آذراندامی، توانست از فجایع انسانی زیادی جلوگیری کند.

آذراندامی شانزدهم آذر ماه سال ۱۳۰۵ در محله‌ ساغریسازان رشت به دنیا آمد. مقطع ابتدایی را در دبستان بانوان رشت با یک سال جهش تحصیلی به پایان برد و بعد از دریافت مدرک پایان سال نهم تحصیلات عمومی از دبیرستان فروغ رشت، پدرش از ادامه تحصیل او ممانعت کرد و او را به دانشسرای مقدماتی رشت فرستاد. پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۳۲۵ به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و معلم شد.

در سال ۱۳۲۹ و در حین کار، دیپلم طبیعی را با امتحان متفرقه دریافت کرد و یک سال بعد در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد. در سال ۱۳۳۷ گواهینامه دکترای پزشکی را دریافت و مشغول تحصیل در دوره تخصص زنان و زایمان شد.

با پایان دوره تخصص، به وزارت بهداری آن زمان منتقل و در انسیتو پاستور به کار مشغول شد و از سال ۱۳۴۰، رییس آزمایشگاه میکروب‌شناسی و تهیه واکسن‌های میکروبی شد. بین سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵، بیماری « شبه وبای التور» برای چندین بار شیوع پیدا کرد و در آن شرایط تنها راه پیشگیری، تزریق واکسن وبا قبل از ابتلا به بیماری بود. در چنین شرایطی دکتر اندامی توانست با تهیه واکسن وبای التور، جان بسیاری را از مرگ نجات دهد.

یک سال بعد، اندامی با استفاده از بورس تحصیلی انستیتو پاستور، عازم کشور فرانسه شد و پس از یک سال کار و تحقیق در انستیتو پاستور پاریس در سال ۱۳۴۶ گواهی‌نامه تخصصی در رشته باکتریولوژی را دریافت کرد. او همچنین توانست در سال ۱۳۵۳ دانشنامه تخصصی علوم آزمایشگاهی بالینی را دریافت مند.

همین شایستگی‌های علمی بود که به پیشنهاد ریاست انستیتو پاستور به سمت «رییس بخش واکسن‌سازی و تهیه واکسن‌های میکروبی » منصوب شد و تا زمان بازنشستگی در این مقام باقی ماند و پانزدهم مهرماه سال ۱۳۵۷ از خدمت دولتی بازنشسته شد.

اما چون خانه‌نشینی را نمی‌پسندید، ریاست آزمایشگاه تشخیص طبی بیمارستان باهنر را پذیرفت و در سال‌های آخر عمرش در خیابان «حسام السلطنه» در جنوب تهران و در مطب همسرش«دکتر خلعتبری» به معالجه بیماری‌های زنان و زایمان می‌پرداخت. در همین سالها مبتلا به تومور مغزی شد و یک روز در مطب و در حین معاینه بیمار، تعادل خود را از دست داد و در اثر عوارض این بیماری در ۲۸مرداد ۱۳۶۳ درگذشت.

پایان پیام/شبستان