توسعه متوازن در شهر بی برنامه ها

به گزارش گیلانستان، مصطفی بلورچی پژوهشگر و مشاور شورای شهر رشت در یادداشتی نوشت:

توسعه متوازن، اصطلاحی شیک و پرکاربرد که معمولا از زبان مدیران شهری تحصیلکرده و یا کارکشته, این روزها زیاد شنیده می شود. به واقع توسعه متوازن چیست و چرا برخی از مسئولان سنگش را به سینه می زنند و با این وجود عدالت فضایی و خدماتی آن گونه که باید، نه به چشم می اید و نه لمس میشود.

کشورمان بیش و پیش از هر کشور و سرزمینی در خاورمیانه و بیش از ۷۰ سال پیش دارای نظام برنامه ریزی متمرکز و یا دولتی بوده است و عدالت خواهی و آزادی طلبی ایرانیان نیز در دوران معاصر ریشه دارتر و قدیمی تر از کشورهای همسایه و حتی کشور شوروی سابق است، بطوریکه انقلاب مشروطه در ۱۰۹۶ یعنی ۱۱ سال پیش تر از انقلاب ۱۹۱۷ شوروی به وقوع پیوست. اما اگر این پیشینه درخشان را کنار بگذاریم و وضع امروزمان را واقعی تر ببینیم، مفهوم عدالت فضایی که نسبت مستقیمی با توزیع متناسب و متوزان امکانات، خدمات و سرمایه در فضاهای شهری داشته و ظاهر مناسب و عملکرد کارا و بهینه در این فضاها را از مرکز تا حاشیه شهر می طلبد، نمی یابیم.

مقصر کیست؟ و چاره چیست؟ همان پرسش های تکراری و بی پاسخ که نظرات و آرا شهروندان تا مسئولان و متفکران را برانگیخته است.

اما اگر بدانیم که مفهوم توسعه متوازن در این عدالت فضایی مذکور تنیده شده و باز از تناسب توسعه بدون برنامه و چشم اندازی قابل تحقق سخن به میان آوریم، تنها گزافه گویی کرده ایم. نمونه بارز این مثال شهر زیبا و تاریخی رشت است. رشتی که آنرا باید هم دروازه اروپا، هم شهر اولین ها، هم شهر باران های نقره ای، و البته و صد البته (شهر بی برنامه ها) خواند.

رشت را باید بزرگشهری رها شده، بدون برنامه و چشم انداز و مسیر توسعه با استعدادها و ایده های درخشان اما پنهان و ناپیدا دانست. شهری از جوانان تحصیلکرده و با استعداد و خلاق و نخبه‌اش تهران، دیگر کلانشهرهای ایران و حتی شهرهای توسعه جای جای جهان بهره مندند اما انانکه بی بهره اند رشت و رشتوندانند.

آیا باز هم می‌توان از توسعه متوازن سخن به میان آورد؟ آنهم در رشت نامتوازن که تفاوت فاحشی میان حواشی و مرکز شهرش دیده می شود و اما کمتر گفته شده و کمتر به آن فکر می‌شود! شهری که رشد خودرو و بی برنامه اش در محدوده گلسار – پستک بدون هیچ فرایند برنامه ریزانه ای آن را به رشدی پراکنده رو و نامتوازن مبدل کرده و این بی نظمی در دیگر جهات شهر نیز به وفور قابل مشاهده است.

امید است سخنان شهردار جدید رشت که دغدغه هایی از جنس بی برنامه گی و سومدیریت در آن بارز بود جامه عمل به خود بپوشد چراکه اولین گام تحقق توسعه و همگام با آن, توازن در توسعه تنها با داشتن برنامه ای مدون و هدفمند ممکن است.

انتهای پیام/