ضرورت اجرای کامل قانون مد و لباس، نیاز فرهنگی جامعه امروز

به گزارش گیلانستان، مهدی پارسا طی یادداشتی که آن را در اختیار تحریریه فارس قرارداد نوشت: قانون ساماندهی مد و لباس در دوازدهم دی‌ماه سال ۸۵ با ۱۱ ماده و سه تبصره به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و دستگاه‌هایی را مکلف کرد تا به اجرای این قانون بپردازند.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت آموزش‌وپرورش، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، صداوسیما، وزارت صنایع، معادن و بازرگانی وقت که امروز تحت عنوان وزارت صمت فعالیت می‌کنند به همراه وزارت علوم تحقیقات و فناوری در این قانون شرح وظایفی دارند که انجام و اجرای آن در بحث قانون ساماندهی مد و لباس می‌توانست و می‌تواند امنیت و آرامش روانی جامعه را رقم بزند؛ اما آنچه امروز در جامعه قابل‌مشاهده است به نتیجه نرسیدن کامل برخی مواد این قانون است.

بر اساس ماده ۵ این قانون، وزارت بازرگانی وقت مکلف شد برای دسترسی عمومی و حمایت از تولید و فروش پارچه‌ها و پوشاک منطبق با الگوهای ایرانی اسلامی نمایشگاه‌های عرضه فصلی مد و لباس و پوشاک برگزار نماید.

امروز مطالبه و درخواست بخش قابل‌توجهی از بانوان جامعه تهیه و خرید لباس‌هایی است که بافرهنگ ایرانی اسلامی ما تطابق داشته باشد. رجوع به فروشگاه‌ها و مراکز خریدوفروش پوشاک نشان می‌دهد که رواج مانتوهای جلوباز و شیشه‌ای نه‌تنها قرابتی بافرهنگ غنی ایرانی اسلامی ندارد بلکه زمینه را برای رواج پوشش‌های نامتعارف و آشنا بافرهنگ غربی در جامعه فراهم می‌کند.

شرایط عرضه مانتو در مراکز فروش به‌گونه‌ای است که در بسیاری موارد، خریدار محکوم‌به خرید مانتوهایی است که جلوباز و یا دارای آستین‌کوتاه بوده و وقتی معترض می‌شوند با ادله فراوانی توسط فروشندگان مواجه می‌شوند. طبق ماده ۵ این قانون برپایی منظم و ضابطه‌مند نمایشگاه‌های عرضه فصلی مد لباس و پوشاک به فراموشی سپرده‌شده  و به یک آرزو برای بانوانی مبدل گشته که در سودای یافتن آنچه در شأن نام و آوازه و شخصیت یک بانوی مسلمان ایرانی است در تلاش هستند. بر اساس این قانون باید یادآور شد که جایگاه طراحان و تولیدکنندگان لباس ایرانی اسلامی کجاست؟

 برای حمایت از واحدها، فروشگاه‌ها و مراکز تولیدی این‌گونه لباس‌ها چه اقدامی انجام گرفت؟
بر اساس ماده ۵ این قانون وزارت بازرگانی وقت مکلف شده بود تا عوارض گمرکی بر واردات تجاری پوشاک و پارچه‌های خارجی وضع نماید به‌نحوی‌که امکان رقابت برای تولیدکنندگان داخلی فراهم گردد. آیا واقعاً این‌گونه شد؟
وضعیت تولیدکنندگان پارچه، چادر، روسری  و مقنعه به‌عنوان البسه مهم بانوان ایرانی در حوزه عفاف و حجاب چگونه است؟

در حال حاضر گردش مالی صنعت پوشاک به‌تنهایی در ایران بالای ۵۰ هزار میلیارد تومان است که در صورت تزریق نقدینگی به این صنعت علاوه برافزایش وضعیت اشتغال و حمایت از تولید داخلی موجب خرسندی بانوان این سرزمین در تأمین پوشاک منطبق باحجاب و عفت اسلامی را فراهم می‌آورد. حمایت از تولیدکنندگان مد و لباس در ایران بر اساس فرهنگ ایرانی اسلامی نباید در حد شعار باشد بلکه باید جنبه عملیاتی پیدا کند، بایستی بسته‌های تشویقی برای تولیدکننده در نظر گرفته شود، در مباحث مالیاتی و بیمه نیز شرایط برای آن‌ها تسهیل شود.

بازار پوشاک ما مملو از لباس‌هایی است که در وهله نخست خریدار به‌صورت جبری آن را انتخاب می‌کند زیرا باب دل و مطلوب او نیست و در منظر دوم آن لباس‌هایی که باید انتخاب کند به قیمت گزافی تهیه می‌شود.

برگزاری نمایشگاه‌های مد و لباس می‌تواند در درازمدت سلیقه بازار مصرف را تغییر و به سمت الگوهای ایرانی و اسلامی عرضه‌شده در این نمایشگاه‌ها سوق دهد. مادامی‌که طرح‌های ایرانی اسلامی وارد بازار نشده و به مردم عرضه شود نمی‌توان انتظار داشت که ذائقه‌ها به این سمت تغییر پیدا کند.

دولت اسلامی باید از خود شروع کند و پوشش ایرانی اسلامی را به‌عنوان پوشش ملی و رسمی کشور معرفی نماید.
انتظار از نمایندگان مجلس یازدهم این است که بامطالعه مجدد قانون ساماندهی مد و لباس مصوب سال ۸۵ نظارت بر حسن اجرای آن را در دستور کار قرار دهند تا مطالبات بخش عمده‌ای از جامعه اسلامی ما محقق شود.

 رسانه‌های ما نیز باید این موضوع را از مسؤولین مطالبه کنند تا با نظارت دقیق بر اجرای این قانون، حمایت و تقویت کارگاه‌ها و مراکز تولیدی لباس‌های متناسب بافرهنگ ایرانی اسلامی زمینه را برای جهش در این حوزه مهیا کنند.

انتهای پیام/فارس