اینجا سخن از خدای ابراهیم است!

به گزارش گیلانستان، مهدی نصیری از فعالان رسانه ای و فرهنگی استان گیلان و شهرستان فومن در یادداشتی نوشت:

حکایت امداد های غیبی در انقلاب اسلامی ملت ایران بسیار شنیدنی و دلنشین است و صد افسوس که بسیاری از جوانان کشورم با این تاریخ معاصر که همراه با معجزه هائی شگرف بود آشنا نیستند.
همه حوادث سخت و سرشار از دلهره قبل و بعد از انقلاب اسلامی تاملی منصفانه را می طلبد که با ترکیبی از دو عنصر خرد و ایمان سنجیده شود  تا جعبه سیاه این انقلاب عظیم به درستی رمزگشائی شود.
امام خمینی(ره) که متجدد دین در تاریخ معاصر به شمار می رود با رهبری الهی خویش و همراهی ملتی که برای مقابله با طاغوت ها به پا خواسته بودند تشکیل نظام مقدس جمهوری اسلامی را در شرایطی رقم زدند که از نظر بسیاری از تحلیل گران قابل پیش بینی نبود.
امام راحل ما همچون ابراهیم(ع) برای نفی طاغوت ها در مقابله با رژیم وابسته و فاسد پهلوی مردانه قیام کرد چرا که آرمان ها را محقق کردن ایستادگی می خواهد و از خودگذشتگی و البته توکل تا امدادهای الهی به یاری بشتابند و نمرودیان را رسوا سازند.

بعد از پیروزی انقلاب و در جریان شکست مفتضحانه آمریکایی ها در صحرای طبس امام فرمود شن ها مامور خدا بودند و یا پس از آزادسازی خرمشهر جمله معروف خرمشهر را خدا آزاد کرد از ایشان به یادگار مانده است و چهار دهه تاریخ با صلابت جمهوری اسلامی مملو از خیانت برخی از همقطاران انقلاب و توطئه مداوم دشمنان بوده است اما پرچم انقلاب اسلامی هر روز بیش از پیش به اهتزاز در می آید آری همو که  ابراهیمان مجذوب یگانگی اش شده اند خود حافظ و هادی راه است.

ابراهیم ها باید قیام کنند تا همرنگ جماعت نباشند، جماعتی که اسیر رنگ و لعاب های مصنوعی مدرنیسم غربی هستند چگونه می توانند فلسفه انقلاب اسلامی در عصر جاهلیت مدرن درک کنند؟ بنابراین اینجاست که ابراهیم باید بت بزرگ را بشکند تا هیمینه های پوشالی در هم شکنند، اصلا این بار بگذاریم در حضور همه مردم شهر عجز خدای سنگی آشکار شود تا اهالی نفاق با توجیهات بنی اسرائیلی خود دیگر شعور ملتی را به سخره نگیرند.
این روبه صفتان کار را به جایی رساند که ابراهیم سینمای ایران هم به خروش درآمد و از همه برخوردهای نازل با هنر انقلاب شکوه کرد، سینمائی که باید متجلی ارزش های متعالی باشد، بدلی از سینمای قبل از انقلاب شده است و روند قهقرایی خود را در پیش گرفته است اما افسران سینمایی جبهه انقلاب همچنان به مجاهدت فرهنگی خویش مشغولند و نمی گذارند ارزش ها در قاب جادوئی هنر هفتم ذبح شوند تا همچنان سینما ایران، سی نما باقی بماند.

حاتمی کیا تنها حاتمی کیاست، او نه آوینی است و نه ابراهیم همت، او مجاهد سینمای انقلاب است و همتش این است که برای دغدغه هایش فیلم بسازد و توطئه ها و مانع تراشی برخی او را از هدفش باز نمی دارد چرا که اینجا حرف از ابراهیم نیست، اینجا سخن از خدای ابراهیم است که اراده کرده است تا ارزش ها احیا شوند و کژی ها از بین بروند.