” مذاكره ؛ با چه کسی؟ بر سر چه چیزی؟ “

به گزارش سرویس یادداشت گیلانستان، محمد رمضان پور طی یادداشتی با عنوان ” مذاكره ؛ با چه کسی؟ بر سر چه چیزی؟ ” نوشت:
در ابتدا لازم می‌دانم تعريف مذاكره و شرایط آن را به‌ اختصار یادآور شوم :
مذاكره یک روش صلح آمیز همراه با قدرت چانه‌زنی ، جهت حصول یک توافق مشترک بین دو یا چند کشوری است که با یکدیگر اختلاف دارند و برای حفظ و دست‌یابی به منافع مشترک ناگزیرند اثر بخشی از خواسته ها و منافع خویش بگذرند و به یک امتياز حداقلی بسنده کنند.

با تعریفی که دربارهٔ مختصات و ویژگی های مذاكره گذشت ، ناگفته روشن است که به صورت طبیعی هیچ کدام از ویژگی های تحقق مذاكرهٔ نظام اسلامی ( که حرکت و رشدش بر اساس مبانى دینی بوده است) با ابرقدرت های مستکبر و مشرک وجود ندارد.

انقلاب اسلامی باید از کدام یک از اصول و بنیان های وجودی اش که استکبار با آنها ضدیت دارد دست بردارد تا بتواند در میز مذاكره با آمریکا برای رسیدن به یک منفعت مشترک چانه زنی نماید؟!

به عنوان نمونه همانگونه که گذشت ، آنچه از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون که در طلیعه دهه پنجم آن هستیم همچون خاری در چشم مستبدان و ظالمان جهانی قرار داشته است ، عنصر مقاومت و مبارزه انقلاب اسلامی علیه ظلم و جور و زیاده خواهی آنها در جهان بوده است که هم اکنون و با هویدا شدن بيشتر خیزش های بیداری اسلامی ، الگو بودن انقلاب اسلامی (به تعبير رهبر معظم انقلاب) در این جهت ، آشکار تر نیز گرديده است و ملت های مسلمان با الهام از آرمان های انقلاب اسلامی ، با قوت قلب گام در راه قیام الله علیه حاکمیت های جائرانه و وابسته به آمریکا نهاده اند.

حال دوباره تأمل کنیم که:

« مذاکره، یعنی چه؟ صرف این که شما بروید با امریکا بنشینید حرف بزنید و مذاكره کنید، مشکلات حل می‌شود؟ اینطوری که نیست. مذاكره در عرف سیاسی یعنی معامله، یعنی داد و ستد؛ یعنی چیزی بگیر! چیزی بده! تو از انقلاب اسلامی، به امریکا چه میخواهی بدهی، تا چیزی از تو بگیری؟ آن‌چیزی که شما می‌خواهید به امریکا بدهید، تا در مقابل از تو چیزی بگیرید، چیست؟ ما چه می‌توانیم به امریکا بدهیم؟ او از ما چه می‌خواهد؟»
( بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی – ۱۳۶۹/۲/۱۲ )

اصل تعهد و پایبندی به اسلام و همین‌طور تشجیع ملت های مسلمان علیه منافع نا مشروع آمریکا و اسوه بودن مبارزه و ایستادگی جمهوری اسلامی علیه استکبار قطعأ جزء اولین اصولی است که ما باید کمی از آن عقب نشینی کرده و آن را به طرف مقابل واگذار کنیم ، در حالی که از این نکته غافلیم که :

« برای آمریکا مهم است که ايران اسلامی که از روز اول به دلایل روشنی در مقابل امریکا ایستاد و تسلیم امریکا نشد و گفت که با امریکا مذاكره نمی‌کنم، حالا بگويد بسيار خوب ، چَشم ، ما هم مذاكره می‌کنیم!
میگویند بفرما! ابرقدرتی کامل شد! این منطقه ای هم که زير بار نمی‌رفت ، زیر بار آمد؛ اینجا هم عتبه را بوسیدند! بنابراين ، صِرف مذاكره برايشان خیلی مهم است… این که مذاكره با ايران برای امریکا اهميت دارد، این است که حرکت جمهوری اسلامی و ملت ايران موجب شد که احساسات اسلامی در هر گوشه دنیا بیدار شود؛ در آسیا، در آفريقا و حتی در اروپا، مسلمانان با نام اسلام، احساسات اسلامی خود را سرِ دست گیرند و مبارزه ای را به نحوی شروع کنند.
بعضی از این مبارزات، مبارزات سیاسی با دولت هاست. بعضی از این مبارزات، مبارزات اصلاحی است؛ بالاخره مشغول مبارزه هستند.
همهٔ این ها ، از این قلّهٔ جمهوری اسلامی و امام و این ملت، سرازیر شده‌اند. »
(بیانات رهبر معظم انقلاب‌اسلامی – ۱۳۷۶/۱۰/۲۶)

انتهای پیام/