گفتگویی خواندنی با معلم رشتی که عاشقانه در یکی از روستاهای کوهستانی تالش تدریس می کند + تصاویر

به گزارش گیلانستان، روابط عمومی ستاد جهادی شهید سید اسماعیل سیرت نیا گفتگویی زیبا و خواندنی با معلمی که عاشقانه در یکی از روستاهای بخش حویق شهرستان تالش مشغول به تدریس می باشد، انجام داد که مشروح آن در ذیل آمده است:

لطفا خودتان را معرفی نمایید؟

‍ ‍ بسم الله الرحمن الرحیم

بنده ” ابراهیم یادگاری ” ۲۴ ساله ،دارای مدرک کارشناسی روانشناسی، ساکن رشت هستم و در مدرسه ذوالفقار کوهستان بالای بخش حویق شهرستان تالش به عنوان مدیر آموزگار (پایه های چهارم،پنجم و ششم) به همراه دوستم آقای رضا جلیلی که آموزگار (پایه های اول و دوم) است،فعالیت داریم.

‍ ‍  تعداد کل دانش آموزان این مدرسه اعم از دختر و پسر در پایه های تحصیلی مختلف چند نفر است؟

تعداد کل دانش آموزان مدرسه ذوالفقار کوهستان بالای حویق ۳۸ نفر می باشد  که ۳۰ نفر از این دانش آموزان پسر و مابقی دانش آموزان دختر می باشند.

و همینطور از این ۳۸ نفر، ۱۴ نفر دانش آموز پایه چهارم،پنجم، ششم و ۲۴ نفر دانش آموز پایه اول و دوم هستند و امسال این مدرسه دانش آموز پایه سوم ندارد.

‍ ‍  وضعیت علمی و فرهنگی مدرسه و دانش آموزان روستا را چطور ارزیابی می کنید؟

متاسفانه به دلیل چند پایه بودن و کمبود معلم در سال های قبل، مسلط نبودن دانش آموزان به زبان فارسی، ارتباط نداشتن با مردم شهر و نبود رسانه جمعی در این روستا، دانش آموزان از لحاظ درسی در سطح بسیار ضعیفی قرار دارند، به طوری که حتی دانش آموزان پایه های چهارم ،پنجم و ششم به سختی می توانند بخوانند و یا بنویسند.

‍ ‍ ‍ هدف وانگیزه خود شما از حضور در این منطقه محروم چیست؟

بنده به دلیل اینکه علاقه زیادی داشتم تا خدمت مقدس سربازی خودم را در قسمتی بگذرانم که به رشته تحصیلی ام مربوط باشد و به دلیل علاقه بسیارم به معلمی و خدمت در مناطق محروم ،اقدام به گرفتن امریه آموزش و پرورش به صورت سرباز معلمی نمودم، بیشتر به این دلیل به این روستا آمدم که اولا این دانش آموزان به دلیل نداشتن معلم به مدت دو هفته بلا تکلیف و بدون معلم بودند و ثانیا یکی از دلایل اصلی من برای تدریس در این روستا آشنایی من به زبان محلی این روستا یعنی زبان ترکی بود.

هر چند که این روستا به شدت محروم و از محل سکونت من بسیار فاصله دارد.

با چه مشکلات،کمبودها وآسیب هایی در مدرسه روبه رو هستید؟ و به چه امکاناتی در مدرسه نیاز دارید؟

همان طور که مستحضر هستید ساختمان مدرسه ای که دانش آموزان در آن درس می خوانند به هر چیزی جز مدرسه شبیه هست و بسیار فرسوده و در حال تخریب می باشد و همینطور وسیله گرمایشی مناسبی جز بخاری هیزمی ندارد، که در حال حاضر یکی از معضلات ما در مدرسه کمبود نفت و هیزم است که نفت باید از شهر که فاصله دور و صعب العبور از این روستا دارد تهیه شود و هیزم هم طبق چیزی که از قبل در اینجا رایج بوده، باید توسط والدین دانش آموزان تهیه شود. از دیگر مشکلات این مدرسه نبود سرویس بهداشتی مناسب برای دانش آموزان است.

در حال حاضر باتوجه به سرمای شدید برای گرم نگهداشتن کلاس ها به نفت و برای طرح سوال ها و یا کپی مدارک دانش آموزان به یک دستگاه سه کاره کپی، پرینتر و اسکنر و یک دستگاه ویدئو پروژکتور برای کلاس درس احتیاج داریم. ضمنا به حساب مدرسه ۲۰۰ هزار تومان ریخته شده اما باید برای برداشت وجه از حساب ، مدرسه مهر داشته باشد، که اداره بابتش ۷۵ هزار تومان از ما خواسته و ما نمی توانیم فعلا آن پول رو برداشت کنیم.

‍ ‍ ارزیابی شما نسبت به وضعیت معیشت مردم روستا چگونه است؟

همانطور که مستحضر هستید این روستا به شدت محروم و از لحاظ رفاهی در سطح پایینی قرار دارد و فاقد راه مواصلاتی خانه بهداشت آب لوله کشی گاز و تلفن می باشد و به تازگی تعدادی صفحه خورشیدی در این روستا نصب شده که باز هم نمیتوان گفت جای برق شهری رو گرفته، چون تعدادی از خانوارها همین صفحه های خورشیدی رو هم نتوانستند نصب کنند و خانوار هایی هم که این صفحه ها رو نصب کردند با مشکلاتی از قبیل ضعیف بودن ولتاژ و قطعی برق مواجه هستند.

به نظر بنده دلیل اصلی محرومیت و عقب ماندگی این روستا نبود راه مناسب ارتباطی و رفت و آمد به شهر است، کل فاصله این روستا تا جاده اصلی فکر کنم  ۱۷ کیلومتر باشد که حداقل ۷ کیلومتر از این راه را اهالی باید با پای پیاده و از مسیر کوه تردد کنند.

‍ چه پیشنهادات و انتقاداتی برای بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان نسبت به مسئولین دارید ؟

به نظر بنده این دانش آموزان آینده سازان این مرز و بوم هستند و چه بسا کسانی باشند که از همین قبیل روستا ها به مدارج بالا و عالی رسیده اند و وجود۶ شهید و ۱ مفقودالاثر در این روستا مهر تاییدی بر گفته های بنده است.

این دانش آموزان به دلیل وضعیت بد معیشتی و نبود محل مناسب برای تحصیل و راه مناسب مواصلاتی، اکثرا امیدی به ادامه تحصیل ندارند و همه تا کلاس ششم تحصیل نموده و بعد آن متاسفانه ترک تحصیل می نمایند.

به نظر بنده مسولین با رسیدگی به وضعیت اینگونه روستاها میتوانند هم به مردم کمک کنند، و هم می توانند از کوچ این افراد به شهر جلوگیری نمایند. زیرا این پدیده زیان بسیاری به بدنه اقتصادی کشور وارد می کند.

‍ ‍ فعالیت جهادگران ستاد جهادی شهید سیرت نیا را در این منطقه چطور می بینید؟

بنده این چند ماه رو که در این روستا هستم به شخصه از نزدیک شاهد زحمات فراوان اعضای این ستاد جهادی بوده ام و هم شاهدم، زمانی که پای صحبت اهالی روستا می نشینی همه برای سلامتی این افراد دعا می کنند و می گویند؛ “خدا خیرشان دهد، به داد ما رسیدند” و حتی یکبار برایم تعریف کردند؛ که به دلیل اینکه وسیله بار بری در مسیر روستا نمیتواند رفت و آمد کند، اعضای این گروه در میان این همه گل و لای، برای رساندن مصالح ساختمانی، با طنابی  که به دور کمر خود می بستند فرقون را می کشیدند و بالا می آوردند.

 و این را هم می گویند که دولت ما را فراموش کرده است و وجود بچه های جهادی باعث دلگرمی ما شده و برای ما یک معجزه است.

به نظر من کمتر کسانی پیدا میشوند با شرایط سخت در این روستا، بدون چشم داشتی به کمک و داد مردم برسند.

بنده  به شخصه به این دوستان خسته نباشید عرض میکنم و آرزوی توفیق روز افزون برایشان دارم.

و امیدوارم شرایط جوی و مسیر مناسب باشد و اهالی هم بیش از پیش با این دوستان همکاری کنند، تا پروژه های عمرانی این روستا به زودی به پایان برسند.

‍ حرف آخرتان به عنوان یک معلم…

من که به شخصه خودم رو به عنوان معلم نمیدونم ،من بیشتر در این مکان درس گرفته ام تا درس بدم…

فقط امیدوارم این مدت رو که به عنوان معلم در این روستا هستم ،کارم رو به نحوه احسن انجام بدم و در آخر شرمنده دانش آموزانم نباشم و مسیر درست زندگی رو بهشون یاد داده و مفید واقع شده باشم.

در آخر هم از شما دوست عزیز و همکارانتون در ستاد جهادی شهید سیرت نیا تشکر میکنم و بهتون خسته نباشید میگم و امیدوارم شرایط رو همون طور که بوده انعکاس داده باشم.

انتهای پیام/