موزه و کتابخانه استاد احمد سمیعی گیلانی در رشت احداث شود

به گزارش گیلانستان، غلامعلی حدادعادل امروز در آیین بزرگداشت چهلمین روز درگذشت استاد احمد سمیعی گیلانی، پدر ویراستاری نوین ایران که در تالار مرکزی رشت برگزار شد، ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این معلم بزرگ، فرهیخته و ارجمند، اظهار کرد: استاد احمد سمیعی گیلانی یکی از ستون های فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.

وی با اشاره به برگزاری مراسم بزرگداشت استاد سمیعی گیلانی در سال ۱۴۰۱ در گیلان، افزود: سال ۱۳۹۹ نیز یکصدمین سالگرد تولد آن مرد بزرگ را در فرهنگستان گرامی داشتیم.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با بیان اینکه استان گیلان و به خصوص شهر رشت در دوران تجدد و مشروطیت دروازه ارتباط با اروپا و دنیای غرب بود، تصریح کرد: بسیاری از اندیشه های نو از این استان وارد کشور شده و بسیاری از نوشته ها اول به رشت می رسد و سپس به تهران می رفت.

حدادعادل با اشاره به شکل گیری یک جریان فکری و فرهنگی و تمدنی در خطه گیلان از طریق دریا، اضافه کرد: رشت و گیلان از جایگاه ممتاز فکری و علمی و آموزشی برخوردار بوده و نشاط و تحرک و سواد و معرفت بالایی داشته است.

وی با بیان اینکه مفاخر و بزرگان زیادی از خطه گیلان برخاستند، گفت: از نام آوران عرصه زبان و ادب فارسی در صد سال گذشته می توان به سید اشرف الدین حسینی، صاحب امتیاز روزنامه نسیم شمال اشاره کرد که اصالت گیلانی و رشتی داشت.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی دکتر محمد معین را دیگر مفاخر نامدار ایران زمین دانست و بیان کرد: استاد معین یکی از معماران ادبیات فارسی در دانشگاه تهران بود و دانشکده ادبیات به وجودش افتخار می کرد؛ بعد از علی اکبر دهخدا، امور لغتنامه به استاد معین سپرده شد، زیرا فقط او از پس این کار مهم بر می آمد.

وی با بیان اینکه استاد احمد سمیعی گیلانی نیز فخر ایران و گیلان است، خاطرنشان کرد: استاد سمیعی به زبان و ادب فارسی غنا بخشید و دانش ویراستاری را نظم و سامان داد و اگر او را پدر ویراستاری نوین ایران می نامیم، سخن بی جایی نیست.

حدادعادل فریدون نوزاد، جعفر خمامی زاده، شیون فومنی، گلچین گیلانی و عبدالعلی طاعتی را از دیگر مشاهیر ادبی گیلان دانست و یادآور شد: بیش از نیم قرن در محضر استاد سمیعی شاگردی کردم و از سال ۵۱ در انتشارات فرانکلین با استاد سمیعی و مرحوم محمود بهزاد بودم؛ این انتشارات باشگاه زندانیان سیاسی بود که اجازه کار در دانشگاه ها را نداشتد.

وی با بیان اینکه استاد سمیعی به گیلانی بودن خودش افتخار می کرد، گفت: از دهه ۶۰ تصمیم گرفت که پسوند گیلانی را به نام خودش اضافه و به عنوان امضا در آثارش استفاده کند، زیرا استاد حقیقتا به گیلان و گیلانی ها عشق می ورزید، زیرا این خطه بزرگمردانی همچون میرزا کوچک جنگلی را در دامان خود پرورش داده است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به همراهی ۵۰ ساله خود با مرحوم سمیعی، اظهار کرد: اخیرا فرهنگستان ۳۳ ساله شده و بیش از ۳۰ سال است که با استاد سمیعی همکاری می کردم و لذا شناخت بیشتری نسبت به شخصیت ایشان دارم.

حدادعادل، استاد سمیعی را مردی شریف، محترم، نجیب، پاک، سلیم النفس، دلسوز و علاقمند به فرهنگ و مردم ایران و عاشق اعتلای این سرزمین دانست و ادامه داد: اگر روزی سمیعی به حزب توده پیوسته بود، علتی نداشت جز اینکه فکر می کرد به سود مردم است و بعدها که به نتیجه مورد نظر نرسید، از این حزب فاصله گرفت، اما هرگز از ملت ایران دور نشد.

وی استاد سمیعی را انسانی پر کار با وجود سن بالا دانست و عنوان کرد: سمیعی تا صد سالگی سردبیر فرهنگستان بود و منظم کار می کرد؛ علاوه بر مدیریت گروه ادبیات معاصر، مدیریت گروه ادبیات تطبیقی را هم پذیرفت و لذا یکی از درس هایی که باید از استاد بگیریم، شور و امید به زندگی است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی ظلم ستیزی، انسان دوستی و فرهنگ و معرفت و عشق به زندگی را جزء لاینفک استاد سمیعی تا آخرین روزهای حیات مادی دانست و تصریح کرد: استاد عمر پر برکتی داشت و علیرغم فراز و فرودهای زندگی همواره علاقه‌مند به علم آموزی بود، زیرا به خاندانی بزرگ، دانشمند و فرهیخته تعلق داشت و پدر ایشان از روحانیون مدافع مشروطه بود.

وی با اشاره به اعتبار بالای استاد سمیعی در حوزه ادبیات فرانسه، خاطرنشان کرد: استاد همواره به دنبال ترجمه آثار درجه یک از نویسندگان و ادبای فرانسه به زبان فارسی بود.

حدادعادل، دوران نوجوانی و جوانی استاد سمیعی را همزمان با پهلوی اول و دوران میانسالی ایشان را مصادف با پهلوی دوم دانست و اضافه کرد: ایشان در دوران سالخوردگی در خدمت جمهوری اسلامی بود و در سال های پس از انقلاب هرگز از خدمت به زبان و ادبیان فارسی دریغ نکرد.

وی با بیان اینکه استاد سمیعی شیوه نامه نگارش جهان اسلام را ویرایش کرد، گفت: با کمک استاد سمیعی سه کتاب فارسی مقطع راهنمایی را تدوین کردیم. ایشان با دعوت حوزه علمیه قم برای طلاب و روحانیون ویراستاری را تدریس می کرد.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی استاد سمیعی را دارای قلبی خداباور و خداآشنا دانست و تاکید کرد: ایشان انسانی مومن و متدین و معتقد بود و نتیجه ایمان به خدا را در خدمت به مردم جستجو می کرد. استاد در نوشتن الگو بود و هنرمندانه و پاکیزه می نوشت و نثری محکم و دقیق و در عین حال ظریف و لطیف داشت و قلمش برای ویرایش روان بود.

وی تسلط به زبان های مختلف را وسیله ای برای انتقال اندیشه های استاد سمیعی دانست و اضافه کرد: استاد سمیعی فقط نویسنده نبود و زبان نمی دانست، بلکه متفکر بود و در مسائل سیاسی و اجتماعی و تاریخی و علمی حرف برای گفتن داشت.

حداد عادل، روح و فکر و اندیشه و شخصیت استاد سمیعی را ماندگار دانست و گفت: در کنار مدفن استاد سمیعی در رشت موزه و کتابخانه مناسبی از آثار و دست نوشته ها و یادگاری ها و ترجمه ها و کتب استاد احداث شود تا نسل جوان به موزه و کتابخانه استاد سمیعی بیاید و ببیند داشته ها فرهنگی کشور را.

انتهای پیام/